O Μανόλης Ροκίδης, μίλησε στην CorfuSports για την επιλογή του να παλέψει με τον ΟΦΑΜ για την παραμονή και την, τελικώς, σωτηρία των άλλοτε Πρωταθλητών. Και όχι μόνο…
Mini bio
Είναι από τους ποδοσφαιρανθρώπους εκείνους που έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο χώρο του ελληνικού football, κι ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια είναι κάτοικος Κέρκυρας. Ο Μανόλης Ροκίδης, περί ου ο λόγος, έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού για 13 σεζόν (πέρασε απ΄όλες τις βαθμίδες, έγινε και επαγγελματίας), έζησε ως… μικρός των “πρασίνων” το θρυλικό Ουέμπλει, έχει συνυπάρξει με μεγάλες μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου (Πούσκας, Μπόμπεκ, Μορέιρα, Γκόρσκι), ωσότου, στα 20 του (κι ενώ θεωρούταν ως μεγάλο ταλέντο), σ’ έναν αγώνα με τον Ηρακλή ήρθε το κακό μαντάτο. Σοβαρός τραυματισμός, λάμες, έξω πέντε μήνες, και ποτέ μετά δεν ήταν ο ίδιος. Ακολούθησε Απόλλωνας, Αμερική, Αιγάλεω, Κέρκυρα… Και, στο νησί ρίζωσε… Παντρεύτηκε εδώ, έπιασε δουλειά στην Πολιτική Αεροπορία και μετρά, πια, 30 χρόνια. Και παρότι είχε προπονητικά, την ευκαιρία να δουλέψει κι εκτός νησιού (όταν μεγαλουργούσε με τον ΟΦΑΜ της Δ’ εθνικης, “έπαιξε” τ’ όνομά του για Θεσπρωτό, Αναγέννηση Καρδίτσας, Πρέβεζα, Αναγέννηση Άρτας, Τηλυκράτη), δεν το έπραξε ποτέ, για να μείνει μαζί με την οικογένειά του.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Καταρχήν, νιώθεις δικαιωμένος για την επιλογή σου να πας στον ΟΦΑΜ;
Επί της ουσίας δικαιώθηκα. Και κυρίως, για την επιμονή μου, να συμμετέχω σε τέτοιες δύσκολες διαδικασίες, στις οποίες δοκιμάζεις τις δυνατότητές σου! Και παράλληλα, δοκιμάζεις και τους φίλους σου. Το έχω ξανακάνει, και στις περισσότερες περιπτώσεις έχω δικαιωθεί. Θεωρώ πως στα δύσκολα φαίνεται ο “καπετάνιος”. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πήγα στον ΟΦΑΜ για δύο λόγους. Ο πρώτος, διότι με αυτή την ομάδα βρέθηκα προπονητικά στη Δ’ εθνική και μείναμε για δύο χρόνια, κι ο δεύτερος αυτός που προείπα. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου.
Τι άλλαξε στον ΟΦΑΜ σ’ όλο αυτό το διάστημα; Από τη μία η (κακή) εικόνα της ομάδας κόντρα στην Corfu FC (ήττα εντός), κι από την άλλη, εκείνη (καλή) κόντρα στην Ομόνοια (δυο νίκες);
Όταν, πήγα στον ΟΦΑΜ, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα πως θα κατορθώναμε να μείνουμε δίχως μπαράζ. Στο ποδόσφαιρο όμως πρέπει να τα περιμένεις όλα. Έτσι, όχι μόνο δε εξασφαλίσαμε την παραμονή μας στην κανονική διάρκεια, αλλά ηττηθήκαμε κι από την Corfu FC και χάσαμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, γιατί τότε, μας προσπέρασε. Εκεί, φαίνεται ο προπονητής! Όταν σήκωσαν τα χέρια τους όλοι. Τότε, επρεπε να βρεθούν τα ψυχικά αποθέματα, ώστε να στηρίξουμε την προσπάθεια. Έτσι, με τα σλόγκαν “επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς” και “όσο υπάρχει σφυγμός”, γιατί ακόμη υπήρχε σφυγμός, πήραμε την τελευταία αγωνιστική, ισοπαλία με την Ομόνοια, η Corfu FC έχασε στη Λευκίμμη, και μετά είχαμε μια βδομάδα για ανασύνταξη, ενόψει μπαράζ. Κι εκεί, στους δύο αγώνες, φάνηκε το μεγαλείο του ΟΦΑΜ, φάνηκε η βαριά φανέλα, η δυναμική! Και φυσικά, ο κόσμος -που αν και στην αρχή δεν το πίστευε- μετά μας βοήθησε πολύ.
Τον ΟΦΑΜ τον έχουμε συνηθίσει να πρωταγωνιστεί. Φέτος τι έφταιξε και βρέθηκε σ’ αυτό το σημείο;
Την περίοδο που ανέλαβα την ομάδα, δε μπορούσα να ξέρω τι έχει προηγηθεί. Και μου είχε κάνει εντύπωση που δεν πήγαινε καλά. Όταν, όμως, μπήκα μέσα στην ομάδα, είδα, μου είπαν, κάποια πράγματα που δε χωρά ανθρώπινος νους. Έκαναν μεγάλα σφάλματα. Μα τους τιμά, που τα παραδέχτηκαν, και είπαν ότι αν σωζόταν η ομάδα, τότε αυτά δεν θα επαναλαμβάνοταν.
Σε σχέση με πέρυσι (Κύπελλο, Supe Cup) αποχώρησε σχεδόν μια 11άδα σημαντικών ποδοσφαιριστών. Αυτοί πως αντικαταστάθηκαν; Κι αυτοί που ήρθαν, είχαν την ποιότητα για μια τέτοια ομάδα; Επιπλέον, δεν έγινε προετοιμασία. Καθόλου… Ακόμη, κακά τα ψέματα, αυτοί οι ποδοσφαιριστές που έχουν φτάσει ψηλά τον ΟΦΑΜ τα τελευταία χρόνια, έχουν μεγαλώσει, κι είναι χορτασμένοι από τίτλους. Συν, ότι έχουν κι άλλες προτεραιότητες (οικογένεια, δουλειές κτλ). Ένα άλλο… Ο ΟΦΑΜ έχει ακαδημίες, που πάνε πολύ καλά, όμως τις έφτιαξε πρόσφατα, κι έτσι υπάρχει ένα ηλικιακό χάσμα! Δεν μπορούσαν λοιπόν κάποιοι νέοι ποδοσφαιριστές να βοηθήσουν έμπρακτα -φέτος πιστεύω θα γίνει-, αν και έβαλα κάποια ταλεντάκια να παίξουν. Προσθέστε, ακόμη, πως πλην των τραυματισμών που είχαμε, πολλοί ποδοσφαιριστές που ήταν στην ομάδα, για διάφορους λόγους αποχώρησαν… Κι έτσι, αναγκαστικά φωνάξαμε τους… παλαίμαχους.
Αλήθεια πως έπεισες τους… παλαίμαχους να επιστρέψουν;
Ερχόταν και παρακολουθούσαν τις προπονήσεις. Είναι κάποιοι ποδοσφαιριστές, που ενδεχομένως έχουν λύσει το πρόβλημα το επαγγελματικό, τους αρέσει κι αγαπάνε και το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Μην ξεχνάς, ότι πήραν πρόσφατα και το πρωτάθλημα Παλαιμάχων. Και μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τους είπα “γιατί δεν ερχόσαστε να βοηθήσετε”. Αυτοί δεν έλεγαν ναι, όμως… “τραβάτε με κι ας κλαίω”. Τους είπα “μπορείτε να βοηθήσετε ένα δεκάλεπτο, με την εμπειρία σας και το πάθος σας. Κάθε ομάδα έχει το δικό της dna και τον ΟΦΑΜ τον χαρακτηρίζει το πάθος. Όμως, φέτος χάσαμε μέσα από υποδεέστερες ομάδες”. Έτσι, λοιπόν τους έπεισα και τους ευχαριστώ και δημόσια γι’ αυτά που’ δώσαν στην ομάδα, αλλά κι αυτά που πέρασαν στις νεώτερους. Φυσικά, αναφέρομαι στον Θύμιο (Αβραμιώτη), στο Σπύρο (Κουρή), στο Γιάννη (Αθανασίου) και στο Νίκο (Καποδίστρια).
Τώρα… Ποια είναι τα βήματα που θεωρείς πως πρέπει να γίνουν, ώστε ο ΟΦΑΜ να μην περάσει τα ίδια και την επόμενη χρονιά;
Αυτά που πρέπει να κάνει η διοίκηση τα ξέρει. Αυτούς τους δύο μήνες, τα έχουμε συζητήσει κι έχουν υπόψη τους, τι πρέπει να κάνουν. Πιστεύω, πως το πάθημα τους έχει γίνει μάθημα.
Είναι μια σειρά πραγμάτων. Θα με καλέσουν, άλλωστε, σύντομα κι εμένα να τους παραδώσω μια έκθεση. Πρέπει να τεθούν στόχοι, πώς θα επιτευχθούν αυτοί, πρέπει να εμπλουτιστεί το ρόστερ με παίκτες που θα’ χουν επίγνωση που έρχονται, ένα προπονητή που θα’ ναι υπεύθυνος των πράξεών του. Συν το οικονομικό, χρειάζονται χρήματα για να αποκτήσουν αυτά που ζητούν. Γιατί ναι μεν σοβαρό σημείο οι ακαδημίες, όμως, υπάρχει, είπαμε το χάσμα. Και δε μιλάω για πρωταθλητισμό… Οι ομάδες χτίζονται, αλλιώς, θα πρέπει να κάνουν ότι γίνεται στον Κρόνο. Όπου υπάρχει ένας φιλόδοξος άνθρωπος που δίνει χρήματα και παίρνει ποδοσφαιριστές…
Μανόλης Ροκίδης και ΟΦΑΜ θα συνεχίσουν μαζί;
Δεν μπορώ να απαντήσω τη δεδομένη στιγμή… Αν ο ΟΦΑΜ έχει μείνει ικανοποιημένος από μένα, θα μιλήσουμε, κι αν κάνουν αυτά που τους ζητήσω, δε βλέπω το λόγο να μην συνεχίσουμε. Όχι όμως, με τις καταστάσεις που υπήρχαν φέτος. Εξάλλου, και το καλοκαίρι είχα πολλές προτάσεις, όμως, προτίμησα να μείνω στην ακαδημία μου, τη ΡΟΜΑ…
Στη φετινή Α1, ο Αστέρας πήρε δίκαια τον τίτλο; Πως είδατε το πρωτάθλημα;
Ο Αστέρας Πετριτή ήταν δίκαια πρωταθλητής. Το έψαχνε τα τελευταία χρόνια, όμως, διάφορες συγκυρίες δεν του είχαν επιτρέψει να τα καταφέρει. Ωστόσο, φέτος, έκανε τις σωστές κινήσεις, πήρε 2-3 ποδοσφαιριστές που του έλειπαν, κι έφτιαξε ένα ρόστερ, με παιδιά φιλόδοξα που παίζουν πολλά χρόνια μαζί. Είχε διάρκεια, φέτος, σταθερή απόδοση και δικαίως πήρε το πρωτάθλημα. Κι εύχομαι να κατορθώσει και την άνοδο στη Γ’ εθνική. Από κει και πέρα, ο Κρόνος. Αποδείχτηκε πως οι ομάδες δεν φτιάχνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Έτσι την πάτησε τον πρώτο καιρό, όμως, στη συνέχεια, έγιναν κάποιες αλλαγές, ενισχύθηκε, και αφού χάθηκε ο τίτλος, προσπάθησε να ανέβει Γ’ εθνική, μέσω του Κυπέλλου Ερασιτεχνών. Έπεσε όμως πάνω σε μεγαθήρια… Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, πάντως, νομίζω πως την επόμενη σεζόν, ο Κρόνος θα είναι το μεγάλο φαβορί…
Τι πιθανότητες ανόδου δίνεις στον Αστέρα, αλλά και τι σημαίνει μια άνοδος κερκυραϊκής ομάδας σ τη Γ’;
Του δίνω μεγάλες πιθανότητες. Μην ξεχνάμε πως φέτος ανεβαίνουν δύο ομάδες. Επίσης, έχει καλή ομάδα, και παραμένει διψασμένη! Φυσικά, αν το μπορέσει, τότε θα κάνει, γενικώς, καλό στο νησί, ποδοσφαιρικά. Διότι θα αποτελέσει ένα σκαλοπάτι και για τους ανερχόμενους Κερκυραίους ποδοσφαιριστές. Να παίξουν εκεί, να δείξουν τις δυνατότητές τους, μα, κι αν όντως, είναι ταλέντα. Γιατί, δεν έχουμε δει γηγενείς ποδοσφαιριστές να μεγαλουργούν, απλώς, υπάρχουν ταλέντα υποσχόμενα μέχρι τα 17-18….
Θέλω ένα σχόλιο και για την μεγάλη ομάδα του νησιού, που εξασφάλισε, και μαθηματικά την άνοδό της στη Superleague…
Η άνοδος της ομάδας της Κέρκυρας μας χαροποιεί όλους. Είμαστε υπερήφανοι που θα έχουμε πάλι ομάδα στη Superleague. Μην ξεχνάτε, που, η ομάδα αυτή, της Κασσιώπης, πήρε με μένα το πρώτο μεγάλο τίτλο, το πρωτάθλημα κι ανέβηκε στη Δ’ εθνική. Χαίρομαι που συνεχίζει, κι εύχομαι να μη γίνουν τα ίδια λάθη, όχι από την κερκυραϊκή ομάδα, μα από την ΕΠΟ, με αποτέλεσμα να πέσει άδικα, πέρυσι!Της εύχομαι να ριζώσει στη μεγάλη κατηγορία.
Σε άκουσα, τέλος, σε δήλωσή σου, στο Χρ. Ιωάννου, να μιλάς για… λαγούς και διάφορα άλλα, αναφερόμενος σε θέμα με την προηγούμενη ομάδα σου, την Ολυμπιάδα…
Στα 30 χρόνια που κάνω τον προπονητή δε γίνεται να’ μαι αρεστός απ ‘ολους. Όμως, το να είσαι αχάριστος, είναι σημαντικό μειονέκτημα. Αυτός ο άνθρωπος, που αναφέρθηκα, είναι… προπονητοπαράγοντας, και δεν βοηθά το χωριό του. Σου λέει βάζω λεφτά, θα’ χω τον πρώτο λόγο. Όμως, βρήκε ένα άνθρωπο που δε δέχεται… Προσπάθησε να επιβάλλει κάποια πράγματα. Εγώ βλέποντας αυτά, παραιτήθηκα με αιτία την παρέμβαση στο έργο μου. Δεν αναγνώρισε, όμως, ότι με μένα, την προηγούμενη χρονιά σωθήκε η ομάδα του! Και βρήκε ευκαιρία, όταν πήγα εκεί να παίξω με το Περιβόλι, τελευταία αγωνιστική, να βγει για πρώτη φορά στο μικρόφωνο, δηλώνοντας πως “αυτός φοβήθηκε κι έφυγε σα λαγουδάκι”. Κι απαντώ, “ξέρεις κανένα λαγό να πηγαίνει στη φωλιά του λύκου;”. Γιατί δεν κοιτά την προηγούμενη χρονιά, που πήγα εκεί, και δεν φοβήθηκα; Σε ένα δάσος όμως, ακούς τα πάντα…
Όπως και στο χώρο σου… Όταν ξαφνικά, κάποιοι έχουν καβαλήσει ένα καλάμι, ή καλύτερα… μπαμπού, και κρίνουν επαγγελματίες, μεγάλους προπονητές, ποδοσφαιριστές, παράγοντες, μανατζάρουν ομάδες, παίκτες και προπονητές. Που είναι η δεοντολογία; Εκεί φαίνεται, ο δημοσιογράφος, ο προπονητής. Πρέπει να’ μαστε ταπεινοί, όχι μας δίνουν ένα μικρόφωνο και τα ισοπεδώνουμε όλα… Αλλά, όταν δεν έχεις ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, δεν ξέρεις τι είναι το ποδόσφαιρο, πώς ξαφνικά γίνεσαι ο ξερόλας όλων… Εγώ είχα δώσει μια δήλωση όταν έφυγα από την Ολυμπιάδα. Αυτός όμως δεν την ανέφερε ποτέ… Ο κόσμος όμως μας κρίνει όλους…