Ο άνθρωπος που ξύπνησε στους Κερκυραίους φιλάθλους ιερές μνήμες… Γκουστάβο και άνοιξε το δρόμο για τη φιέστα κόντρα στον Απόλλωνα, στην πρώτη του συνέντευξη στην Corfusports.
Mε τους άγραφους κώδικες των ντέρμπι της αλάνας, δεν θα ‘παιζε ποτέ! Το λέγαμε, θυμάστε; «Οι… καραβολίδες, απαγορεύονται!» Στον κανονικό, πάλι, κόσμο της μπάλας και παίζει κι ευημερεί. Εκεί, βλέπεις, τούτο το άγιο χάρισμα που κουβαλά στα πόδια του ο Στράτος (αυτό το «απόκοσμο» σουτ- τσιμέντο, με… ενσωματωμένο GPS) και επιτρέπεται και διαμορφώνει καταστάσεις. Μια, δυο, τρεις… Ίσαμε την τέταρτη, στη φιέστα ανόδου με Απόλλωνα.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να ξυπνήσει στον μέσο Κερκυραίο φίλαθλο «ιερές μνήμες Γκουστάβο», αποκαλύπτει κι αποκαλύπτεται, αποκλειστικά στην Corfusports. Tα «μυστικά» μιας… ποδοβίδας που κάποτε «πλήγωσε» και τον Αλέκο Βοσνιάδη, η πίστη για την άνοδο απ’ όταν ήτανε… αντίπαλος, το «νέο» που φέραν’ οι μεταγραφές Ιανουαρίου, το τρομερό συναίσθημα της κούπας, η μεγάλη πρόκληση μιας «πρώτης» στα «σαλόνια»…
● «Αρχικά, είναι το χάρισμα που στο δίνει ο Θεός. Αλλά χρειάζεται δουλειά…»
● «Με τον Θερμαϊκό είχα σκοράρει εναντίον του κόουτς με σουτ… πίσω απ’ τη σέντρα!»
■Πότε πρωτοθυμάσαι να αντιλαμβάνεσαι πως έχεις αυτό το χάρισμα, του σουτ- οβίδα;
«Από μικρό παιδί, στις ακαδημίες, στην Αλεξανδρούπολη, είχα κάπως… περισσότερη δύναμη απ’ τα υπόλοιπα παιδιά! Κατάλαβα πως ήταν το δυνατό μου σημείο και στην πορεία κοίταξα πώς να το βελτιώσω…».
■Τζάμια, πιτσιρικάς, έχεις… σπάσει πολλά;
«Όχι, εντάξει (γελάει)… Απλά, από μικρό όλοι με γνώριζαν γι’ αυτό…»
■Τελικά, αυτή η ικανότητα τι ακριβώς είναι; Κάτι έμφυτο, κάτι που καλλιεργείται…
«Συνδυασμός πολλών. Ξεκινά από το χάρισμα που στο δίνει ο Θεός, αλλά μετά, η εξέλιξή του θέλει δουλειά. Γιατί ok, η δύναμη είναι ένα στοιχείο. Αλλά χρειάζονται και πολλά άλλα. Να βρεις το κατάλληλο χτύπημα, τον τρόπο, να βάλεις τη σωστή τεχνική…»
■ Πρότυπα σε φαουλίστες ή, εν γένει, «βρωμοπόδαρους» είχες;
«Όχι κάποιον συγκεκριμένο. Άλλωστε, καθένας εκτελεί, σουτάρει διαφορετικά. Άλλα φάουλ, για παράδειγμα, εκτελούσε ο Ζουνίνιο, άλλα ο Ρομπέρτο Κάρλος. Κοιτάω να αναλύω, να παίρνω μαθήματα απ’ όλους…»
■Την ώρα που εκτελείς, τι υπάρχει στο μυαλό σου;
«Αυτό που κοιτάω είναι να συγκεντρωθώ απόλυτα. Να “ζυγίσω” τα δεδομένα και, αναλόγως, να πράξω…»
■Απ’ τα πολλά τέτοια γκολ καριέρας, σου έχουν μείνει κάποια;
«Ήταν ένα, με τον Εορδαϊκό, στην Καλλιθέα. Σουτ, με μία επαφή, από αντίθετη πλευρά- πολύ δύσκολο. Απ’ τα πολύ καλά ήταν και το φετινό, στην Καρδίτσα (σ.σ. 2-1). Πολύ πλάγια, πολύ μακριά, κινείσαι, έχεις πίεση… Ξέρεις, τα φάουλ είναι φάση στατική. Το σουτ, όμως, σε ροή, είναι πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Γενικά, όμως, όλα τα γκολ μου τα έχω σε εκτίμηση…»
■Ισχύει πως κάποτε σκόραρες και κατά του νυν προπονητή σου, Αλέκου Βοσνιάδη;
«Ισχύει. Κατ’ αρχήν, ήταν ένα ματς Πολύκαστρο- Θερμαϊκός 0-1. Ήταν… πίσω απ’ τη σέντρα! Τους φώναζε να με προσέχουν γιατί σουτάρω από… όπου βρω, αλλά… Απέναντι στον κόουτς έχω σκοράρει και σε αγώνα Επανομή- Εορδαϊκός….»
■Ώσπου το 2012-‘13, συνεργαστήκατε στον Απόλλωνα. Σου πέταξε καμιά ατάκα για… τα τότε;
«Όχι κάτι ιδιαίτερο. Απλά επειδή με ήξερε –συνολικά, έχουμε βρεθεί πολλές φορές αντίπαλοι– κοίταξε να με βοηθήσει και να μου δείξει εμπιστοσύνη, ώστε αυτή την ικανότητα να τη “βγάλω” όσο περισσότερο και καλύτερα γινόταν. Το ίδιο κι εδώ. Παίζει μεγάλο ρόλο η ελευθερία που θα σου δώσει ο προπονητής σου…».
■Υπήρξαν προπονητές, που πήγαν να σε «περιορίσουν»;
«Υπήρξαν προπονητές που μου έδειξαν εμπιστοσύνη απ’ την πρώτη μέρα. Υπήρξαν και προπονητές, που δεν ίσχυε απόλυτα ότι, π.χ., τα φάουλ θα τα εκτελώ εγώ. Ενίοτε μπορεί να μου το ζητούσαν κι… ελάχιστα! Είναι, πάντως, πολύ σημαντικό για έναν παίκτη να εισπράττει ότι ο προπονητής εμπιστεύεται τα χαρακτηριστικά του. Γενικά…».
■Έχεις νιώσει ποτέ, το «όπλο» που διαθέτεις, να σε… αδικεί; Στη λογική του «καπελώματος» μιας συνολικότερης ποδοσφαιρικής personaσου…
«Δεν θα το ‘λεγα. Ό,τι είναι να “βγάλει” ένας ποδοσφαιριστής, το “βγάζει”. Aπλά όταν έχει ένα πιο δυνατό στοιχείο, είναι λογικό αυτό να φαίνεται περισσότερο…»
SUPER LEAGUE vs FOOTBALL LEAGUE
«Αν έχεις “δίψα”, παίζεις σε κάθε κατηγορία…»
● «Ίσως έκανα κι εγώ λάθη και δεν έπαιξα ακόμη S.L.»
● «Τρομερό συναίσθημα η κούπα. Θέλω να το ξαναζήσω!»»
■Είναι η δεύτερη φορά που πανηγυρίζεις άνοδο στη SuperLeague, μετά απ’ τον Απόλλωνα το ’13. Ακόμη, όμως, στα 28, το «παρών» στα «σαλόνια» δεν το έχεις δώσει; Τι έφταιξε;
«Μπορεί κάποιες λάθος επιλογές, μπορεί και η τύχη, ίσως να έκανα κι εγώ λάθη…».
■Λογική, άρα, η υπόθεση ότι αυτή η προοπτική λειτούργησε ως ένα επιπλέον κίνητρο, για να επιλέξεις, Γενάρη, την Κέρκυρα…
«Όταν αποχώρησα απ’ τον Βόλο, μου έγιναν προτάσεις κι από άλλες ομάδες της FootballLeague. Αλλά από την πρώτη στιγμή που προέκυψε η Κέρκυρα, δεν το σκέφτηκα. Την ήξερα την ομάδα, πόσο καλούς ποδοσφαιριστές διαθέτει, ότι είναι απ’ τους κύριους διεκδικητές της ανόδου. Και βγήκα αληθινός. Ανεβήκαμε…».
■Ήσουν τόσο σίγουρος για την άνοδο; Γιατί τότε, ακόμη, η πορεία γεννούσε κάποιες αμφιβολίες…
«Ναι, ήμουν. Παρακολουθούσα τις ομάδες απ’ την αρχή της σεζόν. Έβλεπα τα παιχνίδια, το έψαχνα, για όλους. Φαινόταν, λοιπόν, το έβλεπα, ότι η Κέρκυρα έχει μια ιδιαίτερη δυναμική. Πολύ έμπειρους παίκτες, ικανούς… Την πίστευα αυτή την ομάδα. Ήταν, αυτό είχα στο μυαλό μου εξ αρχής, μία απ’ τις τρεις που θα μπορούσαν να κάνουνε το άλμα. Μαζί με Απόλλωνα και Λάρισα. Έλεγα, λοιπόν, πως, αν έφευγα από το Βόλο, θα ήθελα να πάω σε μια απ’ αυτές. Γιατί, για έναν ποδοσφαιριστή δεν υπάρχει κάτι καλύτερο απ’ το να αγωνίζεται σε ομάδα πρωταθλητισμού. Με υγιή πίεση. Σου αυξάνει το κίνητρο, σε κάνει καλύτερο, σου ανεβάζει το επίπεδο…».
■Έρχεσαι, λοιπόν, στην Κέρκυρα. Βρήκες κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είχες κατά νου;
«Όχι. Βρήκα αυτό που έβλεπα στην τηλεόραση. Μια ομάδα με ποιότητα, όρεξη, διάθεση για άνοδο…».
■Ήρθατε, τότε, αρκετά παιδιά. Αυτό το «παραπάνω» που δώσατε, τι ήταν;
«Τα παιδιά που ήρθαν, με τα παιδιά που ήταν ήδη εδώ, έπρεπε να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις. Είτε έπαιζαν, είτε όχι. Είτε 5’, είτε 90’, να είναι όλοι μαζί, χωρίς γκρίνιες για τον ίδιο, κοινό στόχο. Αυτό, λοιπόν, το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό. Απ’ αυτόν που έπαιξε περισσότερο, μέχρι αυτόν που έπαιξε 5’. Θα χαιρόμουν, για παράδειγμα, εγώ, αν έπαιζε ο Ντιόγκο, αλλά θα χαιρόταν κι ο Ντιόγκο, αν έπαιζα εγώ. Ήταν ένα “κλειδί” για το ότι η ομάδα έφθασε εδώ που έφθασε.».
■Θέμα καλών χαρακτήρων;
«Χαρακτήρων, ίσων αποστάσεων της διοίκησης, καλής διαχείρισης του προπονητή… Και, φυσικά, των αρχηγών, στ’ αποδυτήρια…»
■Απ’ τα παιδιά που ήρθατε το Γενάρη, πολλά δεν έχετε εμπειρία SuperLeague. Προβληματίζει αυτό ενόψει των πολύ πιο αυξημένων, πια, απαιτήσεων;
«Όταν ένα παιδί έχει την όρεξη, τη “δίψα” να παίξει ποδόσφαιρο, σε όποια κατηγορία κι αν είναι, θα προσπαθήσει να το κάνει. Ό,τι άλλο, θα το κρίνει ο χρόνος και το αποτέλεσμα. Κρίνοντας, πάντως, κι από ματς που έχω αντιμετωπίσει ομάδες SuperLeague, δε νομίζω ότι οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες. Εκτός από 3-4, που έχουν ένα επίπεδο παραπάνω απ’ όλους, οι υπόλοιποι είναι, πάνω- κάτω, στο ίδιο μήκος. Ή, έστω, με μικρές διαφοροποιήσεις. Δε βλέπω κάτι που να… τρομάζει!»
■Αυτή, η φετινή Κέρκυρα, μέσα στη SuperLeague (όπως, τουλάχιστον, την είδαμε φέτος), στέκεται;
«Δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Εμένα μ’ ενδιαφέρει να είμαι προσηλωμένος στη δουλειά μου και να δίνω ό,τι καλύτερο, ώστε η ομάδα να πετύχει το στόχο που θα θέσει. Αυτό, ωστόσο, που προέχει αυτή τη στιγμή, είναι να τελειώσει η σεζόν και να βγούμε πρώτοι…»
■Αλήθεια, απ’ τη στιγμή που ο κύριος στόχος, της ανόδου, επιτεύχθηκε, τα περί κούπας συνιστούν όντως κίνητρο ή είναι και λίγο για… εσωτερική κατανάλωση;
«Επειδή έχω πάρει Πρωτάθλημα, το συναίσθημα είναι τρομερό. Και θέλω να το ξαναζήσω, είμαι πολύ κοντά να το ξαναζήσω. Στο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες στιγμές. Και λίγοι είναι αυτοί, που έχουν την τύχη να το γευτούν…»
«Όταν μένεις εκτός, βρίσκεις προβλήματα!»
■Προ Κέρκυρας, στο Βόλο. Κοινώς, μια υγιής ομάδα και μία που αποχώρησε. Ζώντας και τις δύο πλευρές του… φεγγαριού, συμφωνείς πως το φετινό Πρωτάθλημα, σε πολλά επίπεδα, ήταν ίσως το πιο «προβληματικό» των τελευταίων χρόνων;
«Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε πολύ καλά. Είχαμε τα πάντα. Και ξαφνικά… Αλλά δε θέλω να μιλήσω γι’ αυτό. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μπορεί να βγει και να πει ο,τιδήποτε. Είτε επειδή ήταν ο ίδιος αποτυχημένος αγωνιστικά ή διοικητικά… Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η Β’ Εθνική είχε 6-7 πολύ καλές ομάδες. Κέρκυρα, Λάρισα, Απόλλων, Τρίκαλα, Λαμία, Κισσαμικός… Τα Χανιά, πάλι, ξεκίνησαν για κάτι καλό. Το Αίγιο, ο Αγροτικός. Ο Ολυμπιακός επίσης. Ο Εργοτέλης δες που ήταν, μέχρι που αποχώρησε. Ο Εργοτέλης κέρδισε στην Κέρκυρα. Ο Παναιγιάλειος στη Λάρισα. Ο Αγροτικός, ο Αχαρναϊκός στον Απόλλωνα. Γιατί, λοιπόν, ήταν το χειρότερο Πρωτάθλημα; Όλες οι ομάδες στήθηκαν για κάτι καλό. Δεν γίνεται κάποιοι να τα “διαλύουν” όλα, να μη βλέπουν ότι υπάρχει και η πιο καλή πλευρά.
■Ok, αλλά σε εξωαγωνιστικό επίπεδο; Αποχωρήσεις, απλήρωτοι παίκτες, εκκρεμοδικίες…
«Και πέρσι δεν υπήρχαν χρήματα. Και πρόπερσι. Πάντα θα υπάρχουν ομάδες με οικονομικά προβλήματα. Έτσι είναι η Β’ Εθνική –μήπως στην Α’ δεν υπάρχουν; Έτσι είναι όλη η Ελλάδα. Γίνεται σ’ ένα Πρωτάθλημα, με 15 ομάδες, να πληρώνουν όλες; Πώς να γίνει, ρεαλιστές να είμαστε. Αλλιώς, θα είχαμε το καλύτερο Πρωτάθλημα στην Ευρώπη! Αλλά, όταν βγαίνεις εκτός στόχων, αρχίζεις και βρίσκεις προβλήματα…»