Το Corfusports.comγράφει το lifestory του τελευταίου (μέχρι το επόμενο) μεταγραφικού αποκτήματος της Κέρκυρας.
*
Γάλλος απ’ το… Μπενίν (την αλλοτινή Δαχομέη, στη Δυτική Αφρική), ο Μόισε Αντιλέχου (1.90 μ., 77 κ.), γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1995, στο Κολόμπ, κοντά στο Παρίσι και τον Φεβρουάριο εντάχθηκε στη Σλόβαν Μπρατισλάβας. Το πιο επιτυχημένο και με μεγαλύτερο πρεστίζ ποδοσφαιρικό όνομα της Σλοβακίας (οκτώ Πρωταθλήματα). Δίχως, πάντως, να μακροημερεύσει: μία συμμετοχή στη Fortuna Liga και «αντίο»…
Στην καριέρα του όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα. Άρχισε, πιτσιρικάς, στην Ναντέρ κι ακολούθησε η Μπιλανκούρ, της Βουλώνης. Λίγα χρόνια μετά, εντοπίστηκε απ’ τη Βαλενσιέν, όπου αγωνίστηκε στη β’ ομάδα της (Ιούλιος 2012 έως Ιούλιος 2013).
Χάρις στο δυναμισμό του ατζέντη του, πήγε ως freelancerστην Πορτογαλία, με σημείο- σταθμό τη συμμετοχή του σε σειρά δοκιμαστικών της Πόρτο (ο ίδιος έχει πει ότι ο ατζέντης του θεωρούσε ότι «τα χαρακτηριστικά μου ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού των Πορτογάλων»). Σύμφωνα με τον blogger, BerkaFaffoma, «απ’ τις πρώτες προπονήσεις, ο κόουτς είδε ότι είχε πολλές ικανότητες. Ακολούθησαν οι απαραίτητες διαπραγματεύσεις και… αυτό ήταν!» Αλλά, παρ’ όλα αυτά, τον Ιούλιο του 2014 υπέγραψε στην Πο, αγωνιζόμενος στο Ερασιτεχνικό της Γαλλίας.
Ο Αντιλέχου περιγράφεται σε «προσωπογραφίες» της πατρίδας του ως «ένας νεαρός κεντρικός αμυντικός, με πολύ καλά τεχνικά χαρακτηριστικά και εξαιρετική προοπτική», γεγονός, λέει, που στις 10 Ιουλίου του ’15 (κι αφού, τον Νοέμβριο του ’14, δοκιμάστηκε για μία εβδομάδα, δίχως επιτυχία στη Ναντ – αγωνίστηκε και σ’ ένα νικηφόρο, 5-0, ματς με την Πο Μασρέλ Σοπέν κάνοντας λόγο για «όνειρο») του χάρισε μια διετή συμφωνία με την (επίσης ερασιτεχνική) Βιτρ, της οποίας ηγείτο ο Μισέλ Σορίν. Προπονητής που, παρεμπιπτόντως, είχε θητεύσει στο Μπενίν (κάθισε στον πάγκο των «Καρχαριών» μεταξύ 2009 και 2010).
Στο Ερασιτεχνικό, ο Αντιλέχου αγωνίστηκε στα 27 απ’ τα 28 παιχνίδια της σεζόν, βλέποντας μία φορά την κόκκινη κάρτα.
Στις 26 Φεβρουαρίου του 2016, η Σλοβακία του έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία. Με τη Σλόβαν στη FortunaLeague. «Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος για τα νέα μου χρώματα» έγραψε ο ίδιος, λίγο μετά την επίσημη παρουσίασή του, στο λογαριασμό του στο Twitter.
Και στην Εθνική; Μέχρι το ‘13 δεν είχε δεχτεί κλήση για τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του Μπενίν. Κάπως έτσι, παρακολούθησε εκ του… μακρόθεν την πρόκριση της εθνικής Ελπίδων στα τελικά του Παναφρικανικού της Αλγερίας, το 2013 («έμαθα τα νέα με μεγάλη χαρά…»). Τελικά, λίγο αργότερα (άνοιξη 2013, ως παίκτης, ακόμη, της Πόρτο) κλήθηκε στην U20, για τα προκριματικά του Παναφρικανικού του’15, στη Σενεγάλη («μια πρόταση που όφειλα να εξετάσω πολύ σοβαρά, δεδομένων των προοπτικών που άνοιγε στην καριέρα μου»).
Ώσπου τον περασμένο Νοέμβριο (2015), ως παίκτης, ακόμη, της Βιτρ, δέχτηκε για πρώτη φορά (σ.σ. θεωρήθηκε έκπληξη) την κλήση του Ομοσπονδιακού, Ουμάρ Τσομόνγκο, για τους δύο αγώνες με την Μπουρκίνα Φάσο, στο πλαίσιο της β’ φάσης των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 (λόγω τραυματισμού του Τζόρνταν Αντεότι, της Καέν). Δεν αγωνίστηκε καθώς επίσης καλείται να αντιμετωπίσει έναν σκληρό ανταγωνισμό. Ο ίδιος, πάντως, περιμένει με υπομονή το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα του Μπενίν. Άλλωστε το λέει και δημοσίως: «Νιώθω περήφανος που εκπροσωπώ τη χώρα μου, παντού. Και, φυσικά, θα αποτελέσει μεγάλη μου τιμή να φορέσω τη φανέλα με το εθνόσημο…».