Ο τεράστιος Κερκυραίος αναχώρησε το απόγευμα για το Ρίο, ζητώντας να ολοκληρώσει την καριέρα του με ό,τι έχασε στο «τσακ», τέσσερα χρόνια πριν, στο Λονδίνο: ένα ολυμπιακό μετάλλιο.
*
Τέλος… Ήταν, η προετοιμασία, ως εδώ. Κυριακή (31/7), όταν κι ολοκληρώθηκε το lastcamp, του Βόλου. Πίσω, Αθήνα, μπαγκάζια, δυο ανάσες και σήμερα, την Τετάρτη (3/8) το απόγευμα (18.45), μαζί με την Κέλυ Αραούζου (10 χλμ. γυναικών) και τον Ομοσπονδιακό, Νίκο Γέμελο, πτήση, μέσω Ρώμης, απ’ το «Ελευθέριος Βενιζέλος» (18.45) για το Ρίο. Και το μεγάλο όνειρο: την αυλαία καριέρας, μ’ εκείνο το μικρό, αλλά πανάκριβο, κομμάτι μέταλλο, με τους πέντε «άγιους» κύκλους, περασμένο στο λαιμό…
«Φθάσε ως εκεί που δεν μπορείς» έγραψε κάποτε ο μεγάλος Καζαντάκης, σε μια στιγμή ευλογημένης σύλληψης. «Φθάσε ως εκεί που δεν μπορείς» γράφουμε κι εμείς, ως ευχετήριο κατευόδιο για έναν ημέτερο μεγάλο. Με μια υποσημείωση: «Γιατί μπορείς… Τ’ αξίζεις… Το πιστεύεις…». Και μαζί μ’ εσέ κι εμείς… Οι όλοι… Copacabana, 16 Αυγούστου, ώρα Ελλάδος 15.00, liveαπ’ την κρατική τηλεόραση…
Σπύρος Γιαννιώτης, έτοιμος για Ρίο. Το lifebet των Ολυμπιακών… Ο Κερκυραίος υπερ-αθλητής ολοκλήρωσε την προετοιμασία του «δίχως κανένα πρόβλημα» καταπώς δήλωσε ο προπονητής του,. «Όλα πάνε όπως τα έχουμε σχεδιάσει…». Με τον Γέμελο να μην κρύβει την πίστη του για το μεγάλο «κόλπο»: «Ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ σκληρός. Σε αντίθεση με ένα Παγκόσμιο, στους Ολυμπιακούς δεν μετέχουν 70 αθλητές. Έχεις να κάνεις με 25, τους 25 κορυφαίους. Αλλά είμαι αισιόδοξος. Ο Σπύρος είναι αθλητής υψηλού επιπέδου και δεν έχει, πλέον, ν’ αποδείξουν κάτι σε κανέναν. Στόχος, είναι να φτάσει όσο ψηλότερα και μπορεί. Έχουμε δουλέψει, άλλωστε, πολύ γι’ αυτόν».
Ενώ δεν έδειξε ν’ ανησυχεί ιδιαίτερα και για τον παράγοντα «τζετ λαγκ» (προσαρμογή σε διαφορετικό ωράριο, κλίμα κ.λπ.), δεδομένης της εκτεταμένης συζήτησης που έχει ξεσπάσει εσχάτως, σχετικά: «Προσωπικά, δεν προβληματίζομαι. Υπάρχουν μέθοδοι αντιμετώπισης και προσαρμογής. Οι δικοί μου αθλητές έχουν μεγάλη εμπειρία και είναι απολύτως εξοικειωμένοι. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, πρόβλημα θα υπήρχε μόνον αν έπρεπε να κολυμπήσουν 2-3 μέρες μετά την άφιξη. Σε κάθε περίπτωση, δεν ανησυχώ και δεν πιστεύω πως πρόκειται για έναν καθοριστικής σημασίας παράγοντα…».
Και ο Σπύρος; Λόγια; Το Corfusports.comσταχυολόγησε κατά καιρούς λεγόμενα του τεράστια τούτου αθλητή, με φόντο τους προσεχείς Ολυμπιακούς. Τον τελευταίο και μεγαλύτερο αγώνα της καριέρας του. Μια αλήθεια ολάκερη, δια χειρός του, μόνο…
«Η πρώτη Ολυμπιακή μου συμμετοχή ήταν στο Σίδνεϋ το 2000, νεαρός τότε, χωρίς ιδιαίτερες ελπίδες διάκρισης. Παρ’ όλα αυτά, όταν ανέβηκα στο βατήρα, με είχε πιάσει ρίγος, το συναίσθημα ήταν τρομερό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες βρίσκεσαι σε διαφορετική ψυχολογία. Είναι το κλίμα, η ιδέα των Αγώνων, το αίσθημα της υπερηφάνειας ότι εκπροσωπείς τη χώρα σου.
Η 4η θέση στο Λονδίνο, ήταν η πιο δυσάρεστη στιγμή. Όχι από άποψη θέσης. Αλλά γιατί το μετάλλιο, ήταν στις δυνάμεις μου. Πίστευα πολύ στον εαυτό μου και είχα φθάσει τόσο κοντά στο όνειρο. Μετά το Λονδίνο πέρασαν πολλά απ’ το μυαλό μου. Κατ’ αρχήν, το ηλικιακό. Ήξερα ότι στο Ρίο θα ήμουν 36, τα περιθώρια θα ήταν στενότερα. Μετά, όμως, είπα ότι, απ’ τη στιγμή που το σώμα μου μπορεί, θα βάλω και όλη μου την ψυχή για να συνεχίσω και για Ρίο.
Αυτό που είχα βάλει στο μυαλό μου ήταν να το πάω βήμα – βήμα και νομίζω ότι μου βγήκε σε καλό. Τη χρονιά μετά το Λονδίνο, ήρθε η 1η θέση στο Παγκόσμιο της Βαρκελώνης και νομίζω ότι τότε έγινε το “κλικ” μέσα μου και είπα ότι “ακόμα το έχεις και θα το προσπαθήσεις”. Το 2014 ήταν μια πολύ μεταβατική περίοδος, χωρίς πολύ άγχος. Το 2015 φούλαρα ρυθμούς, κίνητρο, ανέβηκα σε ψυχολογία και ήρθε η πρόκριση από την πρώτη στιγμή με την 3η θέση στο Καζάν.
Το ολυμπιακό μετάλλιο, μου λείπει. Γι’ αυτό κολυμπάω, γι’ αυτό προσπαθώ. Και πλέον, έχω και την εμπειρία. Στο Λονδίνο τα είχα κάνει όλα σωστά, αλλά κι ένα λάθος: είχα ασχοληθεί υπερβολικά με το σώμα μου και είχα χάσει πιο πολλά κιλά από ό,τι έπρεπε. Με αποτέλεσμα να κρυώνω στο δεύτερο μισό του αγώνα. Αυτή τη φορά δεν θα πάω τελείως “στεγνός”.
Κάθε φορά, κάτι άλλο κυνηγάς. Πάντα πιο ψηλά. Αλλιώς ξεκίνησα στο Σίνδεϊ. Αλλιώς στη Αθήνα, στο Πεκίνο, στο Λονδίνο. Το έχω πει προ πολλού ότι στο Ρίο θα είναι ο τελευταίος μου αγώνας. Η 5η θέση στα 1500 μ. στην Αθήνα, το 2004, ήταν η καλύτερη στιγμή μου στις πισίνες. Στην ανοικτή –και στην καριέρα μου όλη- ας είναι αυτός, ο τελευταίος μου αγώνας, στο Ρίο, η μεγαλύτερη στιγμή μου…»
▌Σπύρος και Ολυμπιακοί…
●2000 (Σίδνεϋ): 15ος στα 4Χ200 μ. ελεύθερο, 20ός στα 400 μ. ελεύθερο, 21ος στα 1.500 μ. ελεύθερο.
●2004 (Αθήνα): 5ος στα 1.500 μ. ελεύθερο, 7ος στα 400 μ. ελεύθερο,
●2008 (Πεκίνο): 12ος στα 1.500 ελεύθερο, 17ος στα 10 χλμ. ανοικτής θάλασσας, 24ος στα 400 μ. ελεύθερο.
●2012 (Λονδίνο): 4ος στα 10 χλμ. ανοικτής θάλασσας.