Τον πρώην πρόεδρό της και τον Κερκυραίο Ολυμπιονίκη του Ρίο, βράβευσε η ΕΠΣΚ στην αρχή της εκδήλωσης κληρώσεων Πρωταθλημάτων και Κυπέλλου, στο Hilton.
*
Τιμή και βράβευση σε δύο εγχώριες προσωπικότητες, στο ξεκίνημα της απογευματινής εκδήλωσης της ΕΠΣΚ, στο Hilton, για τις κληρώσεις των φετινών, τοπικών διοργανώσεων (Πρωτάθλημα και Κύπελλο)…
Πιο συγκεκριμένα, η Ένωση βράβευσε, τόσο τον πρώην πρόεδρό της, Ανδρέα Προβατά, όσο και τον Ολυμπιονίκη του Ρίο, Σπύρο Γιαννιώτη, με το βραβείο του δεύτερου να παραλαμβάνεται απ’ τη μητέρα του, Μπρέντα, καθώς ο Κερκυραίος υπερ-αθλητής βρισκόταν εκτός νησιού, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.
Και τους δύο, τους προλόγισε ο πρόεδρος της ΕΠΣΚ, Παναγιώτης Ποζίδης: «Άφησε το στίγμα του σε ό,τι μεγάλο και σπουδαίο έγινε την τελευταία 20ετία στο κερκυραϊκό ποδόσφαιρο. Στην απόκτηση ιδιόκτητων γραφείων, στο πολύ μεγάλο έργο της κατασκευής του Αθλητικού Κέντου… Πάντα, με κίνητρα ανιδιοτελή. Είμαστε τυχεροί που υπήρξαμε συνεργάτες του και πήραμε απ’ την ακτινοβολία του», τόνισε, κατ’ αρχήν για τον Ανδρέα Προβατά.
Με τον τελευταίο, από βήματος, να ευχαριστεί το ΔΣ για την τιμή, προσθέτοντας: «Έκανα αυτό που πίστευα, το καθήκον μου, αυτό για το οποίο εσείς, τα σωματεία, με στείλατε εκεί. Χωρίς εσάς, δεν θα κατάφερνα τίποτα. Αν κι εκτός, πλέον, διοικητικών, θα παρακολουθώ πάντα τις εξελίξεις στο κερκυραϊκό ποδόσφαιρο. Γιατί πρέπει να υπάρχει δυνατό στον ελληνικό χώρο». Ευχόμενος, τέλος, στις ομάδες καλή κι επιτυχή νέα σεζόν…
Όσον αφορά στον Γιαννιώτη, ο κ. Ποζίδης του έπλεξε, εισαγωγικά, το εγκώμιο δια των εξής λόγων: «Απέδειξε ότι το ανθρώπινο σώμα, όταν κινείται απ’ την ψυχή, δεν έχει όριο. Και πετυχαίνει μεγάλους θριάμβους. Ο Σπύρος κατάφερε κάτι σπουδαίο, κάνοντάς μας υπερήφανους, σε μια περίοδο που όλοι είχαμε ανάγκη από κάτι για να μας ανεβάσει. Ήταν ο σπουδαιότερος επίλογος μιας τεράστιας σταδιοδρομίας, όπου πάντα, η μεγάλη του ψυχή υπερέβαινε το φυσιολογικό και τις ανθρώπινες αντοχές…».
Με τη μητέρα του Κερκυραίου Ολυμπιονίκη, να ευχαριστεί θερμά, τονίζοντας πως «νιώθω ότι, κάθε άνθρωπος απ’ το νησί, κάθε Κερκυραίος ήταν μαζί του τη στιγμή που κολυμπούσε. Σαν να κολυμπούσε μαζί του…».
