Μια, τακτικά, καταπληκτική Κέρκυρα απέσπασε πανάξια το 0-0 μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης», βραχυκυκλώνοντας του Πρωταθλητές. ● Κι αν στο 51’, δεν σπαταλούσε τη στιγμή του ο Τουράμ…
Photos: Σταμάτης Καταπόδης
Ώστε, ήταν ματς «εκτός προγράμματος»… Ώστε, οι πολλοί περίμεναν πολλά… Ώστε, η διακοπή θα έκανε κακό δεδομένου του ρυθμού που, πριν, είχε «πιάσει» σαφώς η ομάδα του Μιχάλη Γρηγορίου…
Εντάξει, μην το παίζουμε «σοφοί». Δεν ήταν όλες απ’ τις παραπάνω τις «προβλέψεις» αδόκιμες στο φουλ. Δεν ήταν, όμως, και η Κέρκυρα στο Φάληρο, απ’ εκείνες τις ομάδες (ή την… ίδια άλλων εποχών), που… μία που πατούσαν στο χορτάρι, μια που έχαναν!
Κουλούρια, κύριοι! Πιθανόν, όμως, απ’ τα πιο… νόστιμα «της πιάτσας». Μεγάλο, σπουδαίο και, το κυριότερο, πανάξιο 0-0 μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» κόντρα στους Πρωταθλητές. Δεν «έκατσε». Πέτυχε. Μ’ έναν τακτικό σχεδιασμό από πλευράς του Γρηγορίου, σκέτο μανιφέστο (απ’ αυτά που αξίζουν να διδάσκονται σε σεμινάρια προπονητικής) και μια συνέπεια στην εκτέλεση από πλευράς παικτών, που έπιασε υψίμετρα… Θιβέτ!
Κι αν εκεί, που λες, στο 51’ ο Τουράμ (μετά από έξοχο «ένα – δύο» με Ντουαλά και «χύσιμο» στο χώρο με καλπασμό ελαφιού) δεν σπαταλούσε την κοσμογονική του ευκαιρία για το απόλυτο «κόλπο» στο σούπερ τετ α τετ με τον Λεάλι (μόνος στα διπλανά του, ο Γεωργίου) ή, εάν, μετά το 70’, έβγαινε κάποια καλύτερη τελική στις 3-4 προϋποθέσεις που βρέθηκαν (με υπεραριθμία) στο χώρο, τότε, τούτη ακριβώς την ώρα, ενδεχομένως να μνημονεύαμε αβίαστα κάτι παλαιότερες, υπέροχες εξιστορήσεις, της εποχής του…. Ηλία Ιωάννου! Θυμάστε… Δεν μπορεί να μη θυμάστε…
Όπως θα θυμάται, η ιστορική μνήμη και τούτο, το σημερινό το αποτέλεσμα. Εξ αυτών, γαρ, που, όντως, γράφουν ιστορία. Εξασφαλίζοντας το έξοχο προνόμιο, χρόνια μετά, να μνημονεύονται περηφανώς σε επετειακά αφιερώματα, υπό τη στάμπα του «thebest».
Άγγιξε το τέλειο (το είπε και ο Γρηγορίου) η εμφάνιση των Φαιάκων στο φαληρικό. Τακτικά. Η κάτι σαν διπλή ζώνη, «έπνιξε» εξ αρχής τα «ερυθρόλευκα» ένστικτα παραγωγής. Ομοίως και η ατομική συγκέντρωση (ελαχιστοποίηση των λαθών), τα «διαβάσματα», τα «άντερα»…
Διόλου τυχαίο πως, σ’ όλο το α’ μέρος, η όποια «πραγματική» ολυμπιακή απειλή, εξαντλήθηκε σ’ εκείνη την περίπτωση του Ελιουνούσι, στο 12’ και, συνολικά, η topστιγμή των γηπεδούχων (το σουτ- άουτ του Φορτούνη) ήρθε στην εκπνοή των… πεντάλεπτων καθυστερήσεων του ματς! Κατά τα άλλα, είτε σουτ εκτός περιοχής (με τον Κουτζαβασίλη, να αρνείται να περάσει έως και… μύγα), είτε «τυφλά» γεμίσματα. Απ’ τις κατεξοχήν, ως εκ τούτου, περιπτώσεις που στην μπάλα, οι στατιστικοί αριθμοί δε λένε την αλήθεια (οι 19-4 τελικές, οι 1-10 επεμβάσεις, τα 13-1 κόρνερ, το περίπου 70-30 της συνολικής κατοχής…). Το αποτέλεσμα; Πέρα απ’ αυτό καθαυτό το σπουδαίο αποτέλεσμα, η απόσταση απ’ την τελευταία, βαθμολογικά, δυάδα, όχι απλά να προστατευτεί, αλλά να «ανοίξει» κιόλας! Στο +5 απ’ τη Βέροια (0-2 από ΠΑΣ), στο +8 από τον Ηρακλή (0-3 στη Λιβαδειά). Και το partyσυνεχίζεται…
Τον αγώνα «σφύριξε» ο Μεσσήνιος, Μπλάνας (Πετρόπουλος, Αναστόπουλος). «Κιτρίνισε» τους Μποτία- Νίκιτς, Κουτζαβασίλη.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Π. Μπέντο): Λεάλι, Ελαμπντελαουί, Βιάνα, Μποτία, Ρέτσος (57′ Μαρτίνς), Μιλιβόγεβιτς, Μπουχαλάκης (57′ Πάρντο), Φορτούνης, Ελιουνούσι (72′ Ιντέγε), Σεμπά, Καρντόσο.
ΚΕΡΚΥΡΑ (Μ. Γρηγορίου): Κουτζαβασίλης, Βενέτης, Γεωργίου (66′ Γκόμες), Σπίνουλας, Ντουάλα (77′ Ντιμιτρόφσκι), Σιόντης, Ιωάννου, Επστάιν (89′ Κόντος), Ζαραδούκας, Ροζέριο, Νίκιτς.
