Tεράστια νίκη για τον Φαίακα σ’ ένα συγκλονιστικό παιχνίδι (19-18), απ’ όπου δεν έλειψαν οι εντάσεις.
*
Είναι ομάδα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Το ξέραμε… Έχει ποιότητα. Παιχταράδες, ονόματα, πείρα, μέταλλο, ταλέντο. Το ξέραμε… Η «έδρα» του, καυτή «φωτιά». Ένα (αυθόρμητο) «μα, τι κόσμος, μπαμπά» βγαλμένο από κόπια εκστασιασμένου θαυμασμού, με τύμπανα, με χάλκινα, με φωνή που ζεματά. Το ξέραμε…
Τι (νέο) μάθαμε (όσοι, τουλάχιστον, δεν ήξεραν) απ’ το σημερινό (Κυριακή, 29/1) ντέρμπι του Φαίακα με το Κιλκίς; Πως άμα λάχει, ετούτη η ομάδα γίνεται κι aggressive. Πολύ…
Aλύγιστη όταν σφίγγει το λουρί. Ένας συγκλονιστικά πεισματικός αρνητής της ήττας όταν η ροή γεννά αμφιβολίες. Ένα κύτταρο αδιαπραγμάτευτα ασυμβίβαστο με ό,τι λιγότερο απ’ τα πάντα. Ακόμη και στην όχι καλύτερή της μέρα…
Έτσι φτιάχνονται οι Πρωταθλητές. Από τέτοιο υλικό. Περπατώντας (και) μέσα από τέτοιες στράτες. Στρωμένες με κάρβουνο κι αγκάθια. Κι αν στο τέλος σώσουν τη δύσβατη περπατησιά τους κρατώντας τον οργανισμό τους ατσαλάκωτο, ε, τότε, ναι… Το λες. Αν θες, κομψά: «Κύριοι, συγχαρητήρια». Αν, πάλι, προτιμάς, λαϊκά κι ατόφια: «Μπράβο σας, ρε μάγκες…»
Φαίακας- Κιλκίς 19-18. Σαν «πληρωμένη» απάντηση για την άδοξη, άδικη ήττα (στο γκολ) στο ματς του α’ γύρου. Ήταν η μοναδική ως σήμερα. Έμεινε η μοναδική ως σήμερα.
Αγώνας – θρίλερ. Με τεντωμένα νεύρα, διακοπές, εντάσεις, ηλεκτρισμούς, φωνές, λόγια κι άλλα λόγια, διαιτητικές αβλεψίες, αντιπαραθέσεις, καταγραφές στο Φ.Α., πάθη και λάθη σε μια (φαινομενικά) επικίνδυνη, οριακή ακροβασία. Μέχρι και… στα χέρια ήρθαν (μερικοί των) μεν και δεν στην επανάληψη! Τότε, που το σκορ πήγαινε, πια, στο χέρι- χέρι. Οι πάγκοι, πάλι, ανάστατοι. Οι πάντες εν βρασμώ!
Τα τελευταία τρία δευτερόλεπτα κράτησαν… λεπτά! Η τελευταία, βλέπετε, επίθεση (μετά το μεγάλο stopτου Τσιλιμπάρη) ήταν για τους Βόρειους. Τρία δεύτερα μπας και το σώσουν – ζητούσαν, το λοιπόν, να παίζουν πιο μπροστά. Πάλι διαφωνίες, πάλι οι παλμοί στο φουλ, πάλι αγωνίες. Αλλά η άμυνα βγήκε σωστά. Και… τρία, δύο, ένα, κόρνα! Τέλος!
«Άδειασαν» και τα… δαιμονικά, ντύθηκε το ΕΑΚΚ το ρούχο της γιορτής. Του πανηγυριού για άλλη μια πολύ μεγάλη νίκη. Δύσκολη, αν και δε… φαινότανε πιο πριν. Βλέπετε, στο α’ (και, ειδικά, μετά το δεκάλεπτο) με συνετές, γενικά, επιλογές και κύριο «όχημα» τη «σφιχτή» άμυνα, που δεν άφησε χώρο για… πολλά- πολλά, ο Φαίακας κατάφερε σταδιακά να «χτίσει» ένα αξιόλογο προβάδισμα, που ως το τέλος του ημιχρόνου έφθασε στο +4.
Συνεχίζοντας, στο β’ από εκεί που… έμεινε, η κερκυραϊκή ομάδα έφθασε στο 40’ τη διαφορά στα έξι γκολ (15-9), ωστόσο, κάπου εκεί φάνηκε να «παγώνει» ο… διακόπτης! Το άγχος του «πρέπει»; Το «όλα για όλα» του αντιπάλου; Προφανώς, όλα μαζί, στο μερτικό τους, έβγαλαν σαράκι που άρχισε να τρώει αυτοσυγκέντρωση και διαφορά.
Λάθη στην άμυνα (χαμένα μετρήματα αντιπάλων, που έδωσαν τη δυνατότητα για μπόλικα σουτ από τα 6 μ.), βιαστικές επιλογές μπροστά και στο τέλος, 18- 18. Το «άλλο ένα», στο τελευταία λεπτό (καλή άμυνα, αιφνιδιασμός και κερδισμένο πέναλτι στα 10’’) θα ήταν αρκετό…
Πεντάλεπτα: 0-0, 1-1, 4-2, 5-3, 9-6, 10-6 (ημ.), 12-7, 15-9, 16-12, 18-15, 18-18, 19-18
Δίλεπτα: 7/7
Πέναλτι: 2/2 – 1/4
Διαιτητές: Στεφανίδης, Φωτακίδης
ΦΑΙΑΞ (Ριγανάς,Μιχαλάκης): Τσιλιμπάρης, Ντούρος, Ασμάνογλου 1, Ριγανάς 4, Καραμανλής, Βάγιας 2, Κυριακίδης 2, Δάσκαλος 1, Κορακιανίτης, Μπαρούμας, Κατσαρός, Κολοβός 4, Νάστος 2, Λινάρδος, Παγωνίδης 2, Δόικας 1.
ΓΑΣ ΚΙΛΚΙΣ (Δενδράκης): Ραζιακιάς 1, Στρίκος 3, Θωμαίδης 1, Μαυρόπουλος Α. 3, Φυτανίδης 2, Γιαβασίδης 2, Μαυρόπουλος Χ. 4, Καραβασίλης, Δεληγιάννης 2, Μπασιούκας, Κόβλακας.
