Δίχως Ριγανά και μπόλικες «ηχηρές» απουσίες, ο Φαίακες έχασε στη Νάουσα (28-24) μετά από 3,5 μήνες, έπεσε απ’ την κορυφή και ζητεί την καλύτερη δυνατή διαχείριση για τη… μεγάλη επιστροφή.
*
Ήττα… Με δύο «ταυ». Όχι με «ένα». Με «ένα», είν’ το γράμμα. Το έβδομο της αλφαβήτας. Το αρχικό, φερ’ ειπείν, του «ημεροδείκτης».
Ξέρετε τι έδειχνε του λόγου του, όταν ο Φαίακας έχανε για (πρώτη και τελευταία, έως ψες) φορά στην Α2 (Κιλκίς); Οκτώβρη, 22. Τρεις μήνες και 13 ημέρες πριν. Πολύ. Και μεσοδιάστημα, μια καταπληκτική πορεία, γιομάτη από πράματα και θάματα μικρά. Έργα και… ημέρες. Και τούτο από «ήτα» (με ένα «ταυ»). Όπως και η «ηρεμία»…
Cool, εντάξει… Χάθηκε το ματς στη Νάουσα (28-24 ο Ζαφειράκης), «έπεσε» και η κορυφή (μπάι-νίκη της ΧΑΝΘ επί Πολίχνης). Αλλά… Φαίαξ είσαι. Έγινε, αξιολογείται, διορθώνεις, καλμάρεις, συνεχίζεις. Απλό. Υπάρχουν, άλλωστε, κι αυτές οι μέρες στο δυνητικό το καλαντάρι: οι κακές. Σαν και τούτη, του Σαββάτου…
Ήταν σωστό το αποτέλεσμα. Δίκαιος ο «άσος». Καλύτεροι οι Ναουσαίοι, με extrabonusτης συμπαράσταση του κόσμου τους, κατάφεραν, με δυνατή άμυνα, να «χτίσουν» σταδιακά ένα καλό προβάδισμα που στις αρχές του β’ έφθασε στα 10 γκολ (19-9) κι, επί της ουσίας, κάπου εκεί, υπεγράφη το gameover.
Όχι ότι οι Κερκυραίοι το παράτησαν. Έκαμαν τον κόπο τους, «έκλεισαν» κάπως την «ψαλίδα» στα έξι γκολ (24-18’ στο 50’), μα, ως εκεί. Ούτως ή άλλως, μια λιτή ματιά στο Φύλλο Αγώνος μαρτυρά το μέγεθος της δυσκολίας για τ’ ό,τι παραπάνω. Αλλά κι έναν πρωτοκλασάτο λόγο για την εν γένει έκβαση του πράματος…
Ο Ριγανάς (συν Μιχαλάκης) απών. Έμεινε νησί (την τεχνική καθοδήγηση ανέλαβε –παράλληλα, ενίοτε, ως keeper– oEυγένιος Κουλούρης). Απόντες και μπόλικοι από τους βασικούς. Απών και το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα, ο Τσακίρης, αν και, κατά πληροφορίες, επρόκειτο ν’ αγωνιστεί κανονικά. Αλλά…
Επίσημη αιτιολόγηση για τους λόγους της… ημίσειας αποστολής, έως τούτη την ώρα, δεν υπάρχει. Ωστόσο, anyway, ξαναλέμε. Έγινε, τελείωσε. Ήττα και… «ήτα»: «ηρεμία». Kαι ζητούμενο, η διαχείριση. Κατ’ αρχήν, πνευματικά. Καθόσον, για τον τον Φαίακα δεν ήταν μια «χασούρα» μετά από μια απλά καλή πορεία. Αλλά (μεγαλύτερη, σαφώς, η «απόσταση») μετά από μια συγκλονιστική πορεία, που… ξεσήκωσε ένα ολόκληρο νησί κι έβαλε το «χάνω» σχεδόν στο… χρονοντούλαπο.
Η δεδομένη ποιότητα που υπάρχει σε τούτη την παρέα, το εγγυάται: θα γίνει το καλύτερο… Δεν είνει στείρο ευχολόγιο. Μα, θέμα εμπιστοσύνης. Κεκτημένης. Οι αποδείξεις, προσεχώς. Από τους ίδιους που «έχτισαν» το «θαύμα»… Άντε…
Πεντάλεπτα: 2-1, 5-3, 9-6, 12-7, 14-8, 17-9 (ημίχρονο), 19-10, 20-13, 22-14, 24-18, 27-21, 28-24.
Διαιτητές: Μπουγιάκας, Λιακόπουλος
ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ (Γιούπης-Πρωτογέρης): Βλάχος 2, Διδασκάλου 9, Πετρίδης 8, Ρότζιος, Τζουβάρας 3, Κ. Κορωνάς, Αρβανιτίδης, Παντελίδης 5, Νικολαϊδης, Χαλάτσης, Τσιγαρίδας 1, Δεληχρήστος, Γαλίτης, Τζουβάρας, Θ. Κορωνάς, Τσάκα.
ΦΑΙΑΞ (υπηρεσιακός: Ε. Κουλούρης): Τσιλιμπάρης, Ντούρος, Σουλάνης, Κουλούρης, Καραμανλής 4, Παγωνίδης 5, Κολοβός 5, Νάστος 1, Ασμάνογλου, Δελλής 1, Γιούργας 3, Λινάρδος, Δημητρέλος 5.