Όταν ο Τσιάκος «σφύριζε» την ΑΕΛ στη Δ’ Εθνική (2009-’10)

Με αφορμή τον ορισμό του Θεσπρωτού στον επαναληπτικό με Ολυμπιάδα, το C.S. γυρίζει το χρόνο μια επταετία πίσω, στα χρόνια του Περιφερειακού.

*

Κι όμως, ο ορισμός του Θεσπρωτού ref, Σπύρο Τσιάκου στον αυριανό (Τετάρτη, 15/3) επαναληπτικό Κυπέλλου των Καρουσάδων, γεννά μνήμες στο «στρατόπεδο» της ΑΕ Λευκίμμης! Παράδοξο; Μόνο για όσους λησμονούν την ιστορία…

Timerewind, μια επταετία πίσω΄(σεζόν 2009-’10, επί προεδρίας Γρηγόρη Βλάσση), με τη «βασίλισσα» πολίτη, τότε, Δ’ Εθνικής (Περιφερειακό). Απρίλης, η κούρσα πάει προς το τέλος της και για την 31^ης αγωνιστικής του 5^ου ομίλου (με Βολίδα, Θεσπρωτό, Αναγέννηση Άρτας, ΠΑΣ Πρέβεζα, Ναυπακτιακό Αστέρα, Απόλλων Ευπαλίου, Τηλυκράτη, Μεσολόγγι…) το πρόγραμμα προβλέπει Ανατολή Ιωαννίνων- ΑΕΛ στο Δημοτικό Γήπεδο Ανατολής. Διαιτητής, μαντέψτε… Ο Τσιάκος (με βοηθούς, τότε, τους συντοπίτες του Σούφη και Κιαπέ).

Επί της ουσίας, αδιάφορο παιχνίδι (και το οποίο, για την ιστορία, «καθάρισε» η Ανατολή, με 2-1). Καθώς τόσο η (εντέλει, ουραγός) ΑΕΛ, όσο και οι (15^οι σε 18 ομάδες) Γιαννιώτες, είχαν αποχαιρετίσει προ πολλού τη λίγκα (η γραμμή παραμονής πήγε στους 51 β., με επτά ομάδες να παίρνουν την άγουσα), ενόσω η κερκυραϊκή ομάδα βίωνε μια, ευρύτερα, δύσκολη περίοδο. Ενδεικτικά; Μία εβδομάδα πριν, είχα χάσει «μπάι» (3-0) το «μέσα» ματς με τον Απόλλωνα Πάργας, λόγω οφειλών (παράβαση του άρθρου 29.4 του Πειθαρχικού Κώδικα).

Γράφτηκε, ωστόσο, ως η τελευταία φορά που ο τότε νεαρός, φέρελπις refαπ’ την Ηγουμενίτσα, βρέθηκε στο δρόμο της ΑΕΛ. Ως αύριο… Τελευταία, αλλά, συνολικά, όχι και μοναδική (εκείνη τη σεζόν). Τέσσερις αγωνιστικές νωρίτερα, π.χ., Μάρτιος, ΑΕΛ-Προοδευτική Περάματος, πάλι ο ίδιος. Τούτη τη φορά, νικηφόρα: 2-1…

Ήταν (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι), η ΑΕΛ του Τέλη Τσεβανέδη (είχε αντικαταστήσει απ’ τη 10^η αγωνιστική, τον Νοέμβριο, τον Σπύρο Κουλούρη / «Απαλός»). Κι ακόμη του Βαγγέλη (Τσεβανέδη), του Βασιλάκη, του Βλάχου, του Σουλάνη (ο 16χρονος Αλέξανδρος, νυν του ΟΦΑΜ), των Βλάσσηδων (απ’ τον «Γαμπρό» ως τον Πέτρο, τον Ευγένιο, τον Φάνη και τον Σπύρο), του Σάντα, του Κουρή, του Καλογερόπουλου, του Νικόπουλου, του Γαστεράτου, του Βλάχου, του Μακαντάνη, του Μίαρη, του Κάντα (του Αλέξη και του Αλέξανδρου), του Λειτούργη, του Κουτρούλη, του Γαρδικιώτη, του Μιλλή, του Σμοϊλη, του Κοκκινίδη, των Κουλούρηδων (του Αρσένη και του Φίλιππου), του Παντελίδη, του Νικολόπουλου, του Μίτσουλη, του Γκούση…

Εξ αυτών, στο σημερινό ρόστερ δε λείπουνε οι «σταθεροί» (μετά, έστω, την εμβόλιμη πορεία τους σ’ άλλα λημέρια): ο Βαγγέλης Τσεβανέδης (τότε, στα 22), ο Ερρίκος Κουρής (στα 17), ο Γιάννης Βασιλάκης (στα 19), ο Σπύρος Σμοϊλης (στα 20)…. Ανταμώματα, που λένε…