Με γκολ του (καθοριστικού, φέτος) Γιάννη Βασιλάκη στο 45’+, η ΑΕΛ επικράτησε 1-0 του άξιου Αχιλλέα και κατέκτησε το πρώτο της Κύπελλο μετά από 12 χρόνια.
*
Kαι κάτω, στ’ αλλοτινό Αλεύχιμον, πιστοποίησαν περιχαρώς και περιτράνως το σύγχρονο ποδοσφαιρικό τους idol… Μάλλον ανύποπτος, ενδεχομένως, αλλά αποτελεσματικός, κομβικός, history maker…
Aν η ΑΕΛ καταφέρει να «κλειδώσει» τον τίτλο του Πρωταθλητή, σαφώς κι ένα τίμιο μερτικό στην κούπα θα φέρει την υπογραφή του Γιάννη Βασιλάκη. Το γκολ- τοτέμ στο ντέρμπι με τον Κρόνο… Μέχρι, πάλι, να πάρουμε, σ’ αυτό, τις απαντήσεις, ο Κερκυραίος μπακ, είπε να υπογράψει μια άλλη κούπα, «την πρώτη» κατά το λευκιμμιώτικο ιδανικό.
Το πρώτο τους Κύπελλο Κέρκυρας μετά από μια ντουζίνα χρόνια, πανηγυρίζουν από σήμερα, Σάββατο (25/3) οι Ερυθρόλευκοι: 1-0 τον Αχιλλέα Νυμφών στον «κατάμεστο» (όχι, πάντως, ιδιαίτερα θεαματικό, ποιοτικό) τελικό του Ενωσιακού, με γκολ… μαντέψτε! Βασιλάκης…
Το γκολ, μόνο του, καταλυτικό. Το χρονικό σημείο, πάλι, που επιτεύχθηκε, ακόμη… περισσότερο: στο έμπα των καθυστερήσεων του ημιχρόνου. Διαχρονικά σημείο- κλειδί, πόσω μάλλον σ’ ένα μάλλον «σφιχτό» ματς, με την ΑΕΛ, ως τότε, να τα ‘χει βρει βεβαίως σκούρα (σε επίπεδο «πραγματικής» παραγωγής) απ’ το συνεπές, αμυντικογενές πλάνο του Αχιλλέα.
Το αποτέλεσμα; Ναι μεν καθαρή κατοχή, ναι μεν καθαρή εδαφική υπεροχή, πρωτοβουλία, μα, απ’ την άλλη, εμφανές πρόβλημα στη δημιουργία ουσιαστικών καταστάσεων στα καρέ του Χανδρινού. Και τις δυο – τρεις φορές που «βγήκε», στην εξέλιξή της, η προϋπόθεση – φαρμάκι (στο 6’ η κεφαλιά Τσεβανέδη στο δοκάρι, στο γκολ Πατινιώτη στο 29’, η περίπτωση Αναστασιάδη στο 40’), η σημαία του Βλάσση ήταν πάνω.
Εντέλει, η λύση βρέθηκε από «στημένη» μπάλα: το, κλασικώς, καλό φάουλ Πατινιώτη με το εσωτερικό φαλτσάκι από πλάγια, η, κλασικώς, ικανότητα τοποθέτησης του Βασιλάκη.
Στο β’, η ΑΕΛ έδειξε ότι ο πρώτος στόχος της ήταν να διαχειριστεί την κατάσταση. Κι αν, δίχως ρίσκα, καταφέρει να «κλειδώσει» (στην κυριότερη φάση της, στο 86’, ο Χανδρινός έπαψε την εξαιρετική ενέργεια του Πατινιώτη από αριστερά)…
Κάπως έτσι, ο Αχιλλέας, πήρε μέτρα, πήρε (περισσότερο) μπάλα, προσπάθησε ν’ αυξήσει πίεση, «φόρτωσε» και ο Παπαδιώτης τη «γραμμή» του. Κι ok, τη σούπερ – ντούπερ ευκαιρία δεν την «έβγαλε» εντός 45λέπτου, αλλά υπήρξαν δυο- τρεις περιπτώσεις, που… γούρλωσαν, κομμάτι, οι οφθαλμοί! Η (εντός λεπτού) διπλή τελική Αγόρα (πρώτα πρόλαβε ο «Βίτου», μετά πρόλαβαν τα σώματα…) και, κυρίως, η φάση της εκπνοής (96’), με τον Θανάση να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την απώλεια της μπάλας στην έξοδο Βάρελη.
Παρά, λοιπόν, την ασφαλώς ανταγωνιστική εμφάνιση του Αχιλλέα, παρά την πίστη και το πάθος που έβγαλαν οι Βόρειοι (δικαιολογώντας μέχρι κεραίας την άξια πορεία τους), το 1-0 παρέμεινε. Ως τέλος. Και η κούπα, διατηρήθηκε στο Νότο…
Τον αγώνα «σφύριξε» ο Ν. Πουλημάς (Θ. Βλάσσης, Διαβάτης). «Κιτρίνισε» τους Ρίζο, Θανάση – Θεοδωράκη, Α. Ίσερη, Δ. Ίσερη, Πατινιώτη, Αναστασιάδη, Μπονέρη. Στο 88’ απέβαλε τον Σγούρο (απευθείας κόκκινη) για κουτουλιά στον Πατινιώτη και στην εξέλιξη (εν μέσω μίνι σύρραξης) και τον «Πάτι».
ΑΧΙΛΛΕΑΣ (Π.Παπαδιώτης): Χανδρινός, Ερ. Μπάρντι, Αλ. Μπάρντι, Ρίζος, Θανάσης, Λαγοπάτης (80’ Τσενεμπής), Βοντετσιάνος (62’ Κλ. Μπάρντι), Μεταλληνός, Αγόρας, Μαρτίνος (83’ Σγούρος), Κεφαλληνός.
ΑΕΛ (Γ. Σφακιανάκης): Βάρελης, Πατηνιώτης, Βασιλάκης, Μυρίλλας, Βούλγαρης (46’ λ.τ. Αραμπατζής), Α. Ίσερης (79’ λ.τ. Κουλούρης), Βιτουλαδίτης, Τσεβανέδης, Δ. Ίσερης (64’ λ.τ. Μπονέρης), Θεοδωράκης, Αναστασιάδης.
