Ο παίκτης – προπονητής του Φαίακα, Νίκος Ριγανάς, με αφορμή τη νικηφόρα πρεμιέρα της κερκυραϊκής ομάδας στη φετινή Α2 παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στην εφημερίδα CorfuPress.
Σε αυτήν, ο Ριγανάς μιλά για τον -και φέτος- στόχο της ανόδου στα μεγάλα σαλόνια, εξηγεί γιατί επέλεξε, τελικά, να αγωνιστεί και τούτη τη σεζόν, παρότι η αρχική επιλογή του ήταν να αποσυρθεί πέρυσι, υποστηρίζει πως υπάρχει πολύ μέλλον στο κερκυραϊκό χάντμπολ και αποκαλύπτει τις καλύτερες στιγμές της πορείας του στο άθλημα.
ΕΡ.:Αρχή με δυνατή νίκη κόντρα στο ΓΑΣ Κιλκίς. Προέκυψε τόσο εύκολα όσο δείχνει το τελικό αποτέλεσμα;
Ν.Ρ.:Όχι, δεν ήταν τόσο εύκολο. Η αλήθεια είναι ότι μέσα από την δυνατή άμυνα βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα μια τέτοια επικράτηση κόντρα σε αυτή την ομάδα και μάλιστα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, καθώς δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι.
ΕΡ.:Αυτή η νίκη, παρότι μόλις ξεκίνησε η σεζόν, δείχνει τις… διαθέσεις του φετινού Φαίακα;
Ν.Ρ.:Τις διαθέσεις μας τις δείχνουμε δυο χρόνια τώρα. Ο Φαιακας έχει βάλει στόχο την άνοδο και πέρυσι φτάσαμε ως την… πηγή αλλά δυστυχώς δεν… ήπιαμε νερό. Φετος, αφήνοντας πίσω την περυσινή χρόνια, πάμε δυναμικά να διεκδικήσουμε την είσοδο μας, αρχικά, στα play off αλλά και στη συνέχεια να παλέψουμε για την άνοδο.
ΕΡ.:Στην περυσινή σεζόν, ο Φαίακας άγγιξε την Handball Premier, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Φέτος, ο στόχος παραμένει ο ίδιος; Κι αν ναι, τι πρέπει να διορθωθεί στην ομάδα, ώστε στο τέλος να υπάρξει πανηγύρι ανόδου;
Ν.Ρ.:Όπως προείπα ο στόχος είναι ακριβώς ο ίδιος. Η άνοδος! Η περυσινή χρόνια μας έκανε πιο ώριμους, δείχνοντάς μας παράλληλα και κάποιες αδυναμίες που είχαμε. Δουλεύουμε πάνω σε αυτό και, πιστεύω πως, φέτος, θα είμαστε έτοιμοι για κάθε αντίπαλο.
ΕΡ.:Ποιες ομάδες θεωρείς πως θα είναι, φέτος, τα μεγαλύτερα εμπόδια για την επίτευξη του στόχου;
Ν.Ρ.:Φέτος οι ομάδες που θα πρέπει να προσέξουμε θα είναι σίγουρα το Κιλκίς, ο Ζαφειράκης Νάουσας, ο Αρίων Πτολεμαΐδας και ο Αρχέλαος Κατερίνης. Όμως δεν πρέπει να υποτιμάμε τις δυο νέες ομάδες του ομίλου, τον Άρη Θεσσαλονίκης και τον Απόλλων Καλαμαριάς. Όπως, επίσης, πρέπει να γνωρίζουμε πως όλες οι ομάδες θα παρουσιάζονται πολύ ισχυρές στις έδρες τους. Έτσι θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να έχουμε πειθαρχία και καλή απόδοση… διαρκείας!
ΕΡ.:Γενικά, το κερκυραϊκό κοινό είναι… δύσκολο. Ωστόσο, εσείς στο Φαίακα έχετε καταφέρει να έχετε το φίλαθλο κόσμο δίπλα σας. Ίσως, στο κλειστό, στους αγώνες σας, να έρχονται περισσότεροι φίλαθλοι κι από εκείνους που πηγαίνουν στο εθνικό στάδιο για την Κέρκυρα. Κι όπως και να το κάνουμε, άλλη αίγλη το ποδόσφαιρο κι άλλη το χάντμπολ. Πως το έχετε καταφέρει αυτό;
Ν.Ρ.:Θεωρώ ότι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει και έχει αγαπήσει την ομάδα επειδή σέβεται την προσπάθειά μας, τις θυσίες μας, τη θέληση που δείχνουμε και την αγωνιστικότητά μας. Επίσης μπορεί το ποδόσφαιρο να θεωρείται ο “βασιλιάς των σπορ” αλλά μην ξεχνάμε ότι η Κέρκυρα είναι ένα “χαντμπολικό” νησί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως περισσότεροι από 14 Κερκυραίοι έχουν αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο στην Α1, με κατακτήσεις πρωταθλημάτων και κυπέλλων, πάνω από εφτά αθλητές έχουν αγωνιστεί στην εθνική ομάδα για χρόνια, ενώ, έχουν βγει και αθλητές που έχουν θητεύσει στο εξωτερικό. Οπότε ο κόσμος της Κέρκυρας το αγαπάει το άθλημα και το αποδεικνύει κάθε φορά στο γήπεδο με τον παλμό του.
ΕΡ.:Φαίακας δεν είναι μόνο η πρώτη ομάδα, αλλά και οι ακαδημίες. Ταλέντο στο νησί εξακολουθεί να υπάρχει; Βλέπεις, προσεχώς, να έχουμε κι άλλους σπουδαίους αθλητές από το νησί, πλην των ήδη γνωστών;
Ν.Ρ.:Οι ακαδημίες μας όσο έχουν προπονητές με βάση το τρίπτυχο: απόφοιτος ΤΕΦΑΑ – (πρώην) αθλητής χάντμπολ – αγάπη για αυτό που κάνει, πάντα θα βγάζουν πάντα νέους αθλητές και θα αναδεικνύουν ταλέντα. Στις μικρές κατηγορίες υπάρχουν ήδη παιδιά τα οποία αν δουλέψουν και πιστέψουν στις δυνατότητες τους έχουν όλες τις προδιαγραφές για να πάνε ψηλά. Όμως ο δρόμος του πρωταθλητισμού δεν είναι εύκολος και πρέπει να έχεις πολύ υπομονή – επιμονή και πάνω απ’ όλα να το θες πραγματικά γιατί οι θυσίες είναι πολλές….
ΕΡ.:Τρίτη χρονιά ως παίκτης-προπονητής. Πλέον, το έχεις συνηθίσει; Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου, μόνο ως προπονητή στο μέλλον;
Ν.Ρ.:Η αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζεται γιατί οι καταστάσεις που μπορείς να αντιμετωπίσεις είναι διαφορετικές κάθε φορά. Φέτος, το έχω δηλώσει ότι σαν παίκτης είναι η τελευταία μου χρόνια! Θα ήταν πέρυσι αν ανεβαίναμε στην Α1… Δυστυχώς δεν έγινε, όποτε αποφάσισα, ότι για αλλον έναν χρόνο θα παίξω για το όνειρο. Όμως θα είναι και η τελευταία φορά. Μακάρι να πραγματοποιηθεί και το τελευταίο μου όνειρο σαν αθλητής.
ΕΡ.:Πως φαντάζεσαι τον… προπονητή Νίκο Ριγανά, σε μια πενταετία από σήμερα; Ως αθλητής αγωνίστηκες στο top επίπεδο. Τα προπονητικά σου όνειρα είναι αντίστοιχα με τα… αγωνιστικά;
Ν.Ρ.:Τα προπονητικά μου όνειρα σταματούν στον Φαίακα. Αν είχα αναλάβει μια άλλη ομάδα εκτός νησιού θα σου έλεγα ότι θα το κυνηγήσω, όπως το κυνήγησα και σαν αθλητής. Όμως, ποτέ δε λέω ποτέ! Προς το παρόν όμως δεν σκέφτομαι να φύγω πάλι. Έστω και σαν προπονητής. Μου έχει λείψει πολύ η Κέρκυρα και δύσκολα την αφήνω ξανά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα είμαι στον Φαίακα για πάντα (γέλια).
ΕΡ.:Υπήρξες από τους κορυφαίους αθλητές χάντμπολ στην Ελλάδα, με πορεία και στο εξωτερικό. Ποια η κορυφαία σου στιγμή και ποια η χειρότερη;
Ν.Ρ.:Η κορυφαία στιγμή έχει δυο… παρακλάδια. Αρχικά, στο κομμάτι της πιο σημαντικής στιγμής στην καριέρα μου και μετέπειτα στην πιο δυνατή στιγμή συναισθηματικά. Πιο συγκεκριμένα, η πιο σημαντική στιγμή είναι η μεταγραφή μου στο εξωτερικό. Όσο για την πιο συναισθηματική, ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας με τον Αθηναϊκό, εδώ, στο κλειστό γυμναστήριο της Κέρκυρας. Αλλά, τελικά, νομίζω πως την… ξεπέρασε το γκολ που έβαλα, πρόπερσι, σε νεκρό χρόνο στον εντός έδρας αγώνα με τον Αρχέλαο, γιατί με αυτό πήραμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι, που όλοι ήμασταν συναισθηματικά πολύ πιεσμένοι.
Αναφορικά με τη χειρότερη στιγμή, ίσως ακουστεί και περίεργο, αλλά ήταν πέρυσι, στον τελικό με την Πυλαία. Γιατί αν κερδίζαμε, θα ανεβαίναμε κάτι που για μένα θα σήμαινε την αγωνιστική μου “λύτρωση”. Αλλά, τελικά, αυτή δεν ήρθε…