Δυναμικό «παρών» και στη Θεσπρωτία, οι φίλοι του Αστέρα. ● Αφιέρωμα του Corfusports.com στην υπέροχη παρουσία του «12ου παίκτη» των Πρωταθλητών στα έως τώρα «έξω» των μπαράζ.
*
Ένα μικρό πλην τίμιο ψαροχώρι… Πεντακόσιοι, 600 νοματαίοι, κάπου τόσοι. Παραθαλάσσιο, στα ριζά τσ’ αρχαίας Εγρίπου, γέννημα των κατολισθήσεων που έπληξαν, στα 70s, τους Κορακάδες (ως τότε, οικισμός τους) και των ιστορικών αναθυμιάσεων απ’ τα χρόνια του Βυζαντινού αρχόντου, Πετρετίνου, που το ‘χε πάρει, λένε, προίκα απ’ την οικογένεια Παλατιανού. Τους κτήτορες του κάποτε…
Τούτος είν’ ο Πετριτής. Με το λιμάνι του, τις τράτες, τα γρι- γρι του, το νόστιμο το ψάρι, τις ταβέρνες του, την όμορφη τη θέα του απέναντι, στις ηπειρωτικές ακτές, τον εκσυγχρονισμό (αισθητικό- λειτουργικό) των τελευταίων τριών (και κάτι) δεκαετιών… Και, βεβαίως, το ποδοσφαιρικό του το καμάρι. Τον Αστέρα. Τον Πρωταθλητή Κέρκυρας του 2015-’16 και το επίδοξο ανέβασμα πιο πάνω, ίσαμε τη Γ’ Εθνική.
Αύριο, Τετάρτη (25/5), στο γειτονικό Γαρδίκι, η πιο μεγάλη, ίσως ώρα (μέχρι την επόμενη). Με τον κόσμο, ξανά, παρόντα, εκεί. Σ’ άλλο ένα «εκτός»: μάζωξη, κατά τα ειωθότα, στο γήπεδο του Πετριτή (ώρα 11.30), μετάβαση με πούλμαν στο λιμάνι της Λευκίμμης κι από εκεί, Ηγουμενίτσα. Γήπεδο… Και το σακίδιο εμπειριών μιας όμορφης ‘στορίας, έτοιμο για να υποδεχτεί νέες εικόνες…
Πρώτα, μια εβδομάδα πριν, ήταν στα Γιάννενα. «Ζωσιμάδες». Κάπου 50 άτομα, με πολιτικά ή φορώντας τα συλλεκτικά t–shirtsγια την κατάκτηση του Πρωταθλήματος (με το viralmotoγια τις παρέες που γράφουν ιστορία…), τα πανό τους, η φωνή τους, οργανωμένοι (Piranhas) ή λιγότερο, κάποιοι πιο «επώνυμοι» (όπως ο εκπαιδευτικός, με παράλληλη ενασχόληση με τη δημοσιογραφία, Δημήτρης Μαντέλης), κάποιοι της ευρύτερης ποδοσφαιρικής οικογένειας του τόπου (απ’ τον παίκτη – προπονητή του Αστέρα Λιαπάδων, Νίκο Ανδριώτη, μέχρι το «παιδί του χωριού», τ. τεχνικό των Μπενιτσών, Σπύρο Στούπα και τη γενική αρχηγό της γυναικείας ομάδας του ΑΟ Κέρκυρα ’96, Ρένα Μίαρη), παιδιά, γυναίκες, με φανέλες και καπέλα όλοι…
Μαζεύτηκαν, πανηγύρισαν, έκαμαν εκείνη τη γωνία πίσω απ’ τα κάγκελα σε ιερό «τόπο μυστηρίου» μετά το historygoalτου Νίκου Γεωργοπάλη και στο γυρισμό, μετέτρεψαν ξανά την «Αγ. Τριάδα» (το ferry) σε… εξέδρα, κρεμώντας τα πανό, ανεμίζοντας σημαίες κι επιστρατεύοντας μεράκι («είμαστε τρελοί, Αστέρας Πετριτή») στη θέα, μεσοπέλαγα, απ’ το γρι- γρι του «Ούζου» (Λέσσης).
Μετά, την Κυριακή, ήρθαν τα Τρίκαλα, το Ελευθεροχώρι. Πιο μακριά, αλλά… weekend. Και οι 50 γινήκαν’ κάπου 100. Μπάσιμο στο f/b«Λευκίμμη», ακόμη αξημέρωτα, τα «εφόδια» στην πλάτη, η καλή διάθεση στην τσέπη, η πίστη για άλλη μια τεράστια στιγμή – ένα φρέσκο «ήμουν κι εγώ εκεί» για να διηγούνται αύριο, μεθαύριο στις ‘ξιστορήσεις στους μικρότερους.
Άλλοι καθιστοί, στο κρύο τσιμέντο, άλλοι όρθιοι, ο ήχος απ’ το τύμπανο, τέσσερα πανό πάνω στο κιγκλίδωμα («Piranhas», «Ultras», το όνομα, το σήμα…), στέριωμα της σημαίας (μια σημαία, δυο σημαίες) στα ψηλά…
Μια μικρή, θεσμική αναγνώριση της προσφοράς: ένα λάβαρο του club, δια χειρός ΔΣ (Κουρτέσης). Και στο τέλος, ένα τίμιο, γενναίο χειροκρότημα, ένα μικρό standingovation για την καλή προσπάθεια, πέρα απ’ τα (άτυχο) αποτέλεσμα, που έκανε ακόμη και τους Τρικαλινούς που δηλώσουνε respect. Η εναλλακτική versionενός «δεν πειράζει, μάγκες» από καρδιάς, η ξεκάθαρη εμπιστοσύνη σε τούτη την ομάδα. Τα «μπορώ» της… Και το «θαύμα» της… Που είναι πάντα «ζωντανό»…
Με αφορμή την τρίτη (και τελευταία) «έξοδο» (και) του κόσμου του Αστέρα απ’ το νησί σε τούτη την «αράδα» των μπαράζ, το Corfusports.com, με τη βοήθεια του φακού, είτε των ίδιων των παιδιών (f/b– Piranhas), είτε των καλών συναδέλφων από Γιάννενα και Τρίκαλα, συνέλεξε στιγμές… Τα (εκτός νησιού) thebest του 12ου παίκτη του Αστέρα στα μπαράζ…
