Μετάλλιο, 2.104 χρόνια μετά τον… Παρμενίσκο!

H (δεύτερη) νίκη Γιαννιώτη συνιστά την πρώτη κερκυραϊκή σε Ολυμπιακούς, από άνδρα αθλητή σε ατομικό αγώνισμα, μετά την πρωτιά του Παρμενίσκου στους 173^ους Αγώνες της Αρχαιότητας!

*

To αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο του Σπύρου Γιαννιώτη… Καταγράφεται ως το, μόλις, δεύτερο μετάλλιο Κερκυραίου αθλητή (-τριας) μετά την αναβίωση του 1896! Με πρώτο, το έπος της Μαρίας Γεωργάτου και των υπόλοιπων «χάλκινων» κοριτσιών του ανσάμπλ (Καρυάμη, Αϊνδηλή, Χριστοδούλου, Πανταζή και η αδικοχαμένη, Άννα Πολάτου), στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϋ εν έτει 2000. Το μοναδικό «κερκυραϊκό» ως ψες.

Ήταν, τότε, 30 Σεπτεμβρίου… Ήταν, τώρα, 16 Αυγούστου… Και πριν; Ποιος ο αμέσως προηγούμενος Κερκυραίος Ολυμπιονίκης (τριάδα), σε επίπεδο Ανδρών; Και ποιος ο αμέσως προηγούμενος σε αγώνισμα ατομικό; Η απάντηση, ζητεί αυτό: βουτιά ολκής, στα σκοτεινά ύδατα των αιώνων…

Αρχαιότητα, πανίερη Ολυμπία, Άλτις, στεφανωμένη απ’ τη δόξα του κοτίνου, 88 π.Χ. Ακριβώς 2.104 χρόνια πίσω… Παρμενίσκος, ο Κερκυραίος (λατ. Parmeniscus)! Ιδού ο «εκλεκτός»…

Νικητής στο Στάδιο στους 173^ου Αγώνες της Αρχαιότητας, κι ενώ το αυτό είχε επαναλάβει, στο ίδιο αγώνισμα, στους 171^ους, του 96 π.Χ. Το διέσωσε ο Ευσέβιος Καισαρείας (265- 340 μ.Χ.) στο δίτομο «Χρονικό» του (ή «Παντοδαπή Ιστορία»): «Εκατοστή οα’ Παρμενίσκος Κερκυραίος – στάδιον» και «Εκατοστή ογ’ Παρμενίσκος Κερκυραίος το δεύτερον στάδιον» (βλ. «Anecdota Graeca / Εκ του Ευσεβίου Χρονικόν», εκδ. J.A. Cramer. 1837).

Το Στάδιο… Ο κατ’ εξοχήν δρόμος ταχύτητας των Ολυμπιακών της Αρχαιότητας. Κι έως τους 13^ους (728 π.Χ.), το μοναδικό αγώνισμα που διεξαγόταν στην αρχαία Ολυμπία! Ήταν, μάλιστα, τόσης σπουδαιότητος, που, επί μακρόν, ο νικητής του Σταδίου έδινε το όνομά του στους αντίστοιχους Αγώνες…

Πρακτικά, αντιστοιχούσε σε απόσταση ενός σταδίου, περίπου, δηλαδή, 600 ποδιών ή, με τα σημερινά μέτρα, 200 μ. (το μήκος του σταδίου της Ολυμπίας, μεταξύ των δύο βαλβίδων είναι 192,28 μ.). Ο νικητής, ονομαζόταν «σταδιονίκης» (πρώτος όλων, χρονικά, ο Κόροιβος απ’ την Ηλεία). Εν προκειμένω, ο «σταδιονίκης Παρμενίσκος ο Κερκυραίος!»

Καταγράφεται ως σπουδαίος αθλητής. Δρομέας, ξακουστός. Νικητής, πλην άλλων, στα αγωνίσματα του δόλιχου (δρόμος ημιαντοχής περίπου 4,8 χλμ. ή 18-24 γύροι εντός του σταδίου) και του διαύλου (δρόμος ταχύτητα, περίπου 400 μ, όπου οι δρομείς, είτε έκαναν δύο γύρου στο στάδιο, είτε γύριζαν στο τέλος του πρώτου γύρου και, κατόπιν, έτρεχαν προς τα πίσω, στη γραμμή εκκίνησης), στα ξακουστά Αμφιάρεια του Ωρωπού (αγώνες προς τιμήν «του χθόνιου θεού και ήρωος του Άργους», Αμφιάραου, στα πέριξ του μεγαλύτερου, ανά την Ελλάδα, ιερού του – το «Αμφιάρειο», στον Ωρωπό).

Το διασώζει (επίσης) Ευσέβιος (1.211). Όπως διασώζεται («άνδρας δόλιχον» και «άνδρας δίαυλον») και στις σωζόμενες επιγραφές του ιερού του Αμφιάραου (γνωστές και ως Επιγραφές του Ωρωπού). μαζί με το όνομα του πατρός του: «Παρμενίσκος Φιλίσκου Κορκυρα(ίος)» (βλ. εφημ. «Αρχαιολογική», τ. 3, 1884).

Για την ιστορία, σημειώνουμε ότι Παρμενίσκος, με τις δύο νίκες του, καταγράφεται ως ένας εκ των, συνολικά, 5 (σωζόμενων) Κερκυραίων Ολυμπιονικών της αρχαιότητας. Οι προηγούμενοι, οι Θερσίλοχος (Πυγμαχία Παίδων, 372 π.Χ.), Φίλων (Στάδιο Παίδων, 504 π.Χ. / Πυγμαχία, 500 και 496 π.Χ. – ο μόνος, ες αεί, με νίκη σε δύο διαφορετικά αθλήαματα), Αγάθαρχος (536 π.Χ.) και πρώτος όλων, ο Αρχίλοχος. Ξανά στο Στάδιο, στα 544 π.Χ. (59^οι Αγώνες). Η, αιωνίως, πρώτη ολυμπιακή νίκη Κερκυραίου…