Στήνοντας «αψίδα» από κωπηλατικά κουπιά και δωρίζοντάς του μια πλακέτα με το έμβλημα και ένα μπουρνούζι του Ομίλου, απ’ όπου άρχισε ο μύθος, τίμησε ο Όμιλος τον Σπύρο Γιαννιώτη.
Photo Credits: CoprfuPost.gr, KerkyraSimera.gr
Η αρχή, έγινε στο αεροδρόμιο. Η συνέχεια, προγραμματισμένα, στις ιστορικές εγκαταστάσεις του ΝΑΟΚ. Αμέσως. Απ’ το «Ι. Καποδίστριας», ο μεγάλος Σπύρος Γιαννιώτης μετέβη αμέσως, μαζί με τους δικούς του, στα γραφεία του Ομίλου, απ’ όπου και ξεκίνησε την παγκόσμια, ολυμπιακή πορεία του στο χώρο της κολύμβησης.
Το… σκηνικό, είχε στηθεί προσεγμένο στην εντέλει. Με τους ανθρώπους του Ομίλου να έχουν τοποθετήσει στην είσοδο (πάνω, στο δρόμο, στην αρχή της κατηφοριάς) μια «αψίδα» αποτελούμενη από κωπηλατικά κουπιά, με την ελληνική σημαία και τα χρώματα του ΝΑΟΚ, για να περάσει, τιμητικώς, ο μεγάλος Ολυμπιονίκης, ενόσω μπόλικος κόσμος συνέρεε για να τον δει από κοντά. Όπως κι έγινε.
Ο Γιαννιώτης κατέβηκε με… δόξα και τιμή, φορώντας το πανάκριβο μετάλλιο κατάστηθα κι ακολουθούμενος, πέντε βήματα πιο πίσω, απ’ τη μητέρα του, την Μπρέντα και τη σύζυγό του, Ισμήνη και τον πατέρα του, Διονύση. Φθάνοντας στο επίπεδο της παραλίας, τον υποδέχτηκαν θερμά οι άνθρωποι του Ομίλου (διοίκηση, στελέχη, αθλητές και φίλοι), με επικεφαλής τον πρόεδρο του ΔΣ, Μάχο Γαβαλά (που τον είχε προϋπαντήσει και στο αεροδρόμιο).
Έχοντας ως σταθερό συνοδευτικό τα θερμά χειροκροτήματα και τα, εμβόλιμα, κιλά αναμνηστικών φωτογραφιών με μικρούς και μεγάλους (ο Γιαννιώτης δεν αρνήθηκε ούτε… μισή), μια νέα ανθοδέσμη «προλόγισε» την σεμνή τελετή, με τον Γαβαλά να τον καλωσορίζει στα μέρη που ξεκίνησε, προτού άπαντες μεταβούν στους εσωτερικούς χώρους των εγκαταστάσεων για το κυρίως «μενού».
Παρουσία σύσσωμου του ΔΣ, πολλών παιδιών απ’ τα τμήματα του ΝΑΟΚ και, βεβαίως, επισήμων (ο Δήμαρχος Κέρκυρας, Κώστας Νικολούζος, η αντιπεριφερειάρχης, Νικολέττα Πανδή, ο βουλευτής, Κώστας Παυλίδης), ο Σπύρος παρέλαβε τιμητική πλακέτα, με το έμβλημα του ΝΑΟΚ – συνοδευόμενο από το λάβαρο του Ομίλου. Αλλά κι ένα… μπουρνούζι, του Ομίλου. Με τον Γιαννιώτη, ευδιάθετο, να σπεύδει να επισημάνει, επ’ αφορμή της αποχώρησής του απ’ την ενεργό δράση ότι «βέβαια, το μπουρνούζι δεν μου χρειάζεται, πλέον! Μόνο όταν πηγαίνω για τα…. χαλαρά μου!»
