Σε μια όμορφη εκδήλωση στην πλατεία του χωριού, ο Πολιτιστικός Σύλλογος βράβευσε το δικό του παιδί, «χρυσό» στο Πανευρωπαϊκό Παίδων της Τιφλίδας.
*
Τιμών συνέχεια για τους αθλητές της «χρυσής φουρνιάς» του κερκυραϊκού στίβου (και του ΚΓΣ), που φέτος διέπρεψαν εντός κι εκτός συνόρων…
Σειρά, τούτη τη φορά, για τον Παναγιώτη Μαντζουρογιάννη, ο οποίος, τιμήθηκε προ ημερών από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσάτου, σε μια λιτή, αλλά όμορφη εκδήλωση, στο χωριό (απ’ όπου και αντλεί τη σκούφια του ο νεαρός Πρωταθλητής), με (κύρια) αφορμή την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Παίδων- Κορασίδων που διεξήχθη στην Τιφλίδα.
Σύμφωνα με το σχετικό ανακοινωθέν από πλευράς ΚΓΣ, «στην μικρή πλατεία του Δροσάτου, από όπου κατάγεται ο Παναγιώτης, παρευρέθησαν οι κάτοικοι του χωριού που παρέα με τον πρωταθλητή απόλαυσαν μια ωραία μουσική βραδιά. Ανάμεσα στους καλεσμένους παρευρέθηκε και ο κ. Παναγιώτης Παπαδάτος, δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείου Αγρού, που πρώτος πίστεψε στις δυνατότητες του πρωταθλητή. Ο αθλητής του Κερκυραϊκού Γ.Σ. με προπονητή τον κ. Σκορδίλη, με απαράμιλλη αφοσίωση στον στόχο του και την αμέριστη στήριξη της οικογένειάς του κατάφερε να διακριθεί και να κάνει περήφανο το μικρό χωριό μας. Και εις ανώτερα!»
Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, προβλήθηκαν στιγμές του Κερκυραίου άλτη, με τον ίδιο να ευχαριστεί το Σύλλογο και να αφιερώνει το χρυσό «στον παππού μου, αν κι έχει φύγει απ’ τη ζωή εδώ και λίγα χρόνια…».
Ενώ, από δικής του πλευράς, ο κ. Παπαδάτος, αφού ευχαρίστησε κι αυτός το Σύλλογο του χωριού για την πρωτοβουλία, αναφέρθηκε, κατ’ αρχήν, εν γένει στα παιδιά του Δροσάτου που, από παλαιότερα, «έθεσαν στόχους και ξεπέρασαν τον εαυτό τους» στον αθλητισμό: Νίκος Κορακιανίτης (100 μ.), Βασίλης Κορωνάκης (ποδόσφαιρο), Γιάννης Άνθης (μπάσκετ), Γρηγόρης Χανδρινός (ποδόσφαιρο)…
Ενώ ειδικά για τον Μαντζουρογιάννη, ανέφερε: «Τον Παναγιώτη τον είχα έξι χρόνια στο σχολείο. Από 1η Δημοτικού έως την 6η. Είναι ένα παιδί σοβαρό, απαιτητικό απ’ το εαυτό του, που δεν αντέχει να χάνει. Ξεκινήσαμε δειλά – δειλά, δείχνοντας σταδιακά ένα ταλέντο πολύπλευρο: στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο, στο στίβο. Εγώ επέμενα να πάει στο στίβο – είχα κερδίσει σε όσους αγώνες είχαμε πάει.
Στο Γυμνάσιο χάσαμε λίγο επαφή. Ήθελε, τότε, να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Πήγαινα, λοιπόν, κάθε τόσο σχολείο να τον βρω. Το είχα στόχο, έπρεπε να κάνει στίβο. Και συγκεκριμένα, μήκος. Καταστρώθηκε, λοιπόν, ένα… οργανωμένο σχέδιο, μαζί με την κ. Μαρία. Εγώ του τα… έψαλλα στο σχολείο, αυτή του τα… έψαλλε στο σπίτι. Οπότε κι αυτός, κάποια στιγμή, κατάλαβε ότι έπρεπε να μας εμπιστευτεί και… σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.
Από εκεί και πέρα, αποφασίσαμε να πάει στην πόλη, στον ΚΓΣ, όπου ήδη ο κ. Σκορδίλης, είχε βγάλει έναν Παγκόσμιο Πρωταθλητή, στο επί κοντώ. Με άκουσε, πίστεψε, έβαλε στόχους και η συνέχεια, γνωστή…». Καταλήγοντας με την ευχή, «να σε θαυμάσουμε και στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες…»
