Μακροσκελές άρθρο-κείμενο του Κώστα Ρούσσινου με αφορμή τις εκλογές της ΕΠΣΚ.
Το κείμενο
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ…!
Στις 15 Δεκεμβρίου γίνονται οι εκλογές στην ΕΠΣ Κέρκυρας! Ανεξαρτήτως του χρώματος του πλασιέ ο νικητής αυτών των εκλογών θα είναι η σαπίλα ενός άθλιου ποδοσφαιρικού, ουσιαστικά κοινωνικού, μοντέλου! Του μοντέλου της επιχειρηματικοποίησης του αθλητισμού με όλα τα «όμορφα» που το συνοδεύει! Ο καβγάς για το ποιο επιχειρηματικό μπλοκ θα επικρατήσει σύντομα θα ξεχαστεί και η πίτα της εξουσίας θα μοιραστεί! Οι μεταπράττες των επιχειρηματικών συμφερόντων και της αντιλαϊκής στο ποδόσφαιρο πολιτικής θα έχουν κάνει τη δουλειά στην οποία είναι ταγμένοι! Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο από την άλλη θα συνεχίσει να ζει μέσα στα προβλήματά του και θα μείνει χωρίς έδρα …,θα παίζει συνεχώς εκτός έδρας τα επόμενα χρόνια! Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας θα συνεχίσει να είναι η έδρα των υπαλληλίσκων των αφεντικών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου!
Οι εκλογές της 15ης Δεκεμβρίου στην ΕΠΣ Κέρκυρας ασφαλώς θα μείνουν στην ιστορία ως οι εκλογές με τα πολλά μηδενικά…! O καθένας με τη στάση του έχει εξασφαλίσει τη θέση που του αναλογεί… και θα πάρει… αυτά που επέλεξε! Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πάντως και η ηθική θα μετρήσουν μάλλον στην κάλπη το απόλυτο μηδέν!
Βεβαίως, η ιστορία έχει πάντα θετικά παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας που φωτίζουν το δρόμο προς το μέλλον! Όταν το 1968 ο ΟΛΥΜΠΟΣ δεν υπέγραψε, έγραφε ιστορία! Τέτοια αποτυπώματα είναι το αιτούμενο των επόμενων ημερών! Αποτυπώματα ότι στην εποχή της σήψης υπήρχαν αποθέματα ήθους και καθαρότητας!
Είναι σίγουρο ότι πολλοί που δίστασαν να αντεπιτεθούν σε αυτές τις εκλογές στην πορεία του χρόνου θα αναθεωρήσουν! Στην πορεία, με πολλές αφορμές, θα ξανασκεφτούν αυτές τις μέρες όταν ενδεχομένως υποτάχθηκαν στο αγοραίο πνεύμα τους ή προτίμησαν την ησυχία της κερκίδας αντί της αντεπίθεσης! Θα επαναξιολογήσουν τις υποχωρήσεις τους ή το ότι επέλεξαν το ρόλο του θεατή της σαπίλας αντί του αντιπάλου της, το ότι διάλεξαν να ζουν με την δυσοσμία αντί να παλέψουν να την νικήσουν! Και τότε είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν αρκετοί που θα θελήσουν να μπορούσαν να είχαν την ευκαιρία να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, έστω για μία μέρα, για να περάσουν στην «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ»! Θα βρεθούν πολλοί που θα θελήσουν να είχαν τη δυνατότητα για μία μέρα να μπορούσαν να αγωνιστούν, να αντεπιτεθούν και να κερδίσουν… χάνοντας…!
ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ…!
«Οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο» έλεγε πολύ σοφά και απόλυτα ποδοσφαιρικά ο Μπρέχτ! Είναι βέβαιο ότι θα ’ρθει μια μέρα όπου ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο θα είναι δικαίωμα για όλους τους νέους, για όλη την κοινωνία και η συμμετοχή σ’ ένα σύλλογο θα έχει ως μόνη προϋπόθεση την αθλητική διάθεση! Μία μέρα όπου το ποδόσφαιρο δεν θα είναι εμπορεύσιμο προϊόν και η συμμετοχή ενός παιδιού σε αυτό δεν θα απαιτεί και πορτοφόλι! Αυτή η μέρα σίγουρα δεν είναι η σημερινή!
Θα ’ρθει μια μέρα όπου οι αθλητικοί χώροι στους οποίους θα αγωνίζεται η νεολαία θα μοιάζουν με παλάτια, θα έχουν άρτιο εξοπλισμό και υποδομές υγείας και μέσα σε αυτές θα προβάλλονται οι αξίες της άμιλλας και του ανθρωπισμού! Μία μέρα όπου τα γήπεδα δεν θα φτιάχνονται για να χαρίζονται στις ποδοσφαιρικές εταιρείες και τη διαφθορά του επιχειρηματικού ποδοσφαίρου και δεν θα ακυρώνονται από τις διαφημιστικές φίρμες του καταναλωτισμού! Σήμερα, όμως δεν ζούμε τέτοιες μέρες!
Θα ’ρθει μια μέρα όπου τα σωματεία θα είναι μορφή κοινωνικής αθλητικής οργάνωσης και οι υπεύθυνοι καθώς και οι προπονητές σε αυτά θα είναι συνειδητοποιημένοι φορείς παιδείας και κοινωνικοποίησης ενώ οι φίλοι τους αγνοί φίλαθλοι! Μία μέρα όπου δεν θα υπάρχουν ομάδες – εταιρείες, με επιχειρηματίες στις διοικήσεις, με στρατούς οπαδών και φίλαθλους πελάτες! Μα δεν είναι η σημερινή μία από αυτές τις μέρες!
Θα ’ρθει μια μέρα όπου τα πρωταθλήματα θα είναι έκφραση χαράς, συμμετοχής και καθολικής επιβράβευσης της προσπάθειας, όπου το δάκρυ χαράς και λύπης στο γήπεδο θα είναι αληθινό και το διαιτητικό λάθος ανθρώπινο! Μία μέρα όπου ο αθλητισμός θα γονιμοποιεί στην ψυχή και στο σώμα των νέων και το ποδόσφαιρο θα είναι καθαρό και ερασιτεχνικό! Μία μέρα χωρίς την ασχήμια της διαφθοράς, της εξαγοράς, της βίας και του τζόγου! Σήμερα, όμως δεν είναι μία τέτοια μέρα!
Τέτοια μέρα ξέρουμε όλοι όμως ότι δεν θα είναι ασφαλώς ούτε και η επόμενη της 15ης Δεκεμβρίου! Θα ζήσουμε δυστυχώς ακόμη πολλές νύχτες… και θα χρειαστούμε πολλές μέρες «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ» για να έρθει η μέρα που δικαιούμαστε! Ωστόσο, «όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί… και όποιος χαμένος νιώθει να παλέψει…»προσθέτει ο Μπρέχτ! Για μία τέτοια μέρα και για ένα τέτοιο ποδόσφαιρο αξίζει να σηκωθούμε, να παλέψουμε και να δώσουμε όχι μόνο τ’ όνομά μας αλλά και πολλά περισσότερα!