Τα γρήγορα γκολ των Κόντου (5’) και Λε Ταλέκ (9’) διαμόρφωσαν πρώιμα τη «χάρτα» στο ΕΑΚΚ (1-1), αποβλήθηκε ο… εκτός εαυτού Τουράμ, στο 81’, που χάνει τα επόμενα παιχνίδια.
*
Απ’ τις περιπτώσεις που εξαρτάται πώς θα δεις το (περίφημο) ποτήρι. Μισοάδειο; Υπό αυτή την έννοια, το ποδαρικό (στο ’17) με 1-1 κόντρα στον Ατρόμητο, συνιστά, για την Κέρκυρα, απώλεια δυο πόντων. Ειδικά αν λάβεις υπ’ όψιν το ιδανικό μπάσιμο στο ματς (γκολάρα Κόντου μόλις στο 5’, μετά από εξαιρετικό συνδυασμό Σπίνουλα-Γεωργίου- σκόρερ) και το γεγονός πως, εν συνόλω, οι Περιστεριώτες, δεν έδειξαν δα και… φόβητρα!
Μισογεμάτο; Χμμ… Καλύτερο. Αύξηση της διαφοράς από Ηρακλή (+6), Βέροια (+5), απόσπαση από Λεβαδειακό κι Αστέρα Τρίπολης (+1). Επιλέγουμε, οπότε, αυτό. Ένας, οπωσδήποτε, χρήσιμος πόντος στο σακούλι, ιδίως αναλογιζόμενοι τις –δυνητικά κοστοβόρες- καταστάσεις που προέκυψαν μεσόδιαβα. Το… ρεσιτάλ της ίωσης (έξω Βενέτης, εμπύρετοι Σιόντης, Ιωάννου, Ζαραδούκας, Τουράμ), το πρόβλημα του (καλού) Νίκιτς στο ημίχρονο, το μεγάλο stopτου (εξαιρετικού, ξανά) Κουτζαβασίλη στο τετ α τετ με τον Λημνιό, μόλις στο 3’ (προφανές ότι, εάν εκεί γινόταν το 0-1, πολλά, δυνητικά, θα ‘ταν αλλιώς).
Η φάση του 3’, το γκολ του 5’, η ισοφάριση του 9’… Το κλείσιμο ενός «γεμάτου» πρώτου δεκάλεπτου, που, εντέλει, καθόρισε τη «χάρτα». Χάθηκαν θέσεις, αλληλοκαλύψεις, μαρκαρίσματα απ’ τα αριστερά, «πάρε» ο Λημνιός, «βάλε» ο Λε Ταλέκ (επίσης απ’ τα «κλειδιά» του ματς η γρήγορη ισοφάριση).
Ήταν η πλευρά που, γενικώς, το έψαξε, κατά βάση, ο Ατρόμητος στο (πιο μεστό του) α’ μέρος. Ένα, γενικώς, «ανοικτό» 45λεπτο, με την μπάλα, σε γερά διαστήματα, «πάνω- κάτω», προϋποθέσεις μεν, προϋποθέσεις δε. Με, από κερκυραϊκής πλευράς, καλό παραγωγικά (και) τον Σπίνουλα. Είτε με κάθετες, είτε με την τελική του 37’ (έσωσε ο Γκορμπούνοφ).
Στην επανάληψη, οι (γρήγορες) αναγκαστικές αλλαγές των Νίκιτς (με Ανδρεόπουλο) και «Ζάρα» (με Γκόμες), είναι προφανές πως στέρησαν απ’ τον Μιχάλη Γρηγορίου τη δυνατότητα να «παίξει» τακτικά στο βαθμό που, πιθανόν, επιθυμούσε. «Βάρυνε» και το γήπεδο (ελέω βροχής), μειώθηκαν και τα κουράγια, εξαντλήθηκαν, λοιπόν, τα… σπουδαία σε μετρημένες (πραγματικές) προϋποθέσεις (π.χ. η φάση του 55’ με τον Τουράμ να περνάει τον Γκορμπούνοφ αλλά και βγαίνει πλάγια ή, στον αντίποδα, η κεφαλιά- άουτ του Φυτανίδη στο 69’) και διαστήματα, ανούσιων, εδαφικών υπεροχών.
Από μαχητικότητα, πάντως, παράπονο ουδέν. Το μόνο (παράπονο); Η φάση του 81’, με τον… τρελαμένο –γιατί, άραγε;- Τουράμ να «περιποιείται» Λαζαρίδη και Κυβρακίδη και ν’ αποβάλλεται. Ζημιά. Με τον Γεωργακόπουλο (ο μοναδικός, πλέον, διαθέσιμος καθαρός σέντερ- φορ) να καλείται να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά για τα (τουλάχιστον) δύο επόμενα παιχνίδια. Εκτός κι αν ο κόουτς έχει άλλες λύσεις στο μυαλό του…
Τον αγώνα «σφύριξε» ο Τρικαλινός, Αρετόπουλος. Δεν έλειψαν τα κερκυραϊκά παράπονα. «Κιτρίνισε» τους Σιόντη, Κόντο – Κεϊτά, Πλατέλλα, Κατράνη, Φυτανίδη, Λαζαρίδη.
ΚΕΡΚΥΡΑ (Μ. Γρηγορίου): Koυτζαβασίλης, Ντιμιτρόφσκι, Ζορμπάς (85′ Ντουαλά), Σπίνουλας, Κοντός, Νίκιτς (46′ Ανδρεόπουλος), Σιόντης, Ιωάννου, Γεωργίου, Ζαραδούκας (51′ Γκόμες), Τουράμ.
ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ (Γ. Κορακάκης): Γκορμπούνοφ, Κιβρακίδης, Κατράνης (83′ Μπιτόλο), Μπάγκα, Φυτανίδης, Μπρίτο (59′ Πλατέλλας), Κεϊτά (71′ Κυριακίδης), Τόνσο, Λαζαρίδης, Λημνιός, Λε Ταλέκ.
