Η Κέρκυρα επέλεξε να ξαναβγάλει στο β’ μια επικίνδυνη συντηρητικούρα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί την γκολάρα του Νίκιτς στο 85’ για να μην χάσει αυτοκτονικά τον («χρυσό», πάντως) βαθμό.
Photo: aelole.gr
Λεπτό 85’. Και ο κρύος ιδρώτας έχει αρχίζει να λούζει πατώκορφα ό,τι κερκυραϊκό κινείται εντός του AELFCArena. Κόρνερ, ο Επστάιν. Εκτελεί… Η μπάλα στην καρδιά της περιοχής, σιγή δευτερολέπτων…
Ένα ψηλό κορμί έχει «πάρει» -φαίνεται- τα μαρκαρίσματα. Πατάει γερά, σηκώνεται σωστά, στον άρτιο χρόνο. Ένα πράγμα μένει: η σωστή επαφή με τη μαυρόασπρη. Το κάνει. Τέλεια. Βρίσκει με το κεφάλι την μπάλα, όταν πρέπει, όσο πρέπει, εκεί που πρέπει. Την επέκεινα ιστορία, θα τη διηγείτο το επόμενο το πλάνο, το σχεδόν… αγγελοπουλικό!
Άρχισε με ένα κοντινό, με το τόπι αναπαυμένο στην εστία. Συνέχιζε ανοίγοντας, σιγά- σιγά, προς γενικό, με τη ζωγραφισμένη απόγνωση στα μούτρα κάτι τύπων με άσπρα-βυσσινί. Προτού καταλήξει σ’ ένα γκρο, μεστό από (λυτρωτικά) χρώματα κι αρώματα. Και στη μέση, τούτος ‘δω: ο dayhero, Μπάνε Νίκιτς.
Μπήκε αλλαγή κι έσωσε τον πόντο 1-1, μέσ’ το AELFCArena. Ένας πόντος, που μόλις ένα πεντάλεπτο νωρίτερα (80’) φαινόταν να χάνεται με τρόπο ανύποπτο και σοκαριστικό (το γκολ Ναζλίδη). Γιατί;
Γιατί φαίνεται πως για κάποιες… παιδικές ασθένειες, η «αντιβίωση» αργεί. Τι είχε να φοβηθεί, άρα, η Κέρκυρα απ’ τη Λάρισα; Τίποτα. Καλύτερη στο α’, μπορούσε (και άξιζε) να είχε προηγηθεί (α λά Πλατανιά, ας πούμε) στις δύο εξαιρετικές στιγμές της με Τουράμ (23’) και Γεωργίου- Κόντο (26’), ήλεγξε, δεν κινδύνευσε… Κι όλα αυτά, βλέποντας το άγχος των Λαρισινών του Σάκη Τσιώλη να μεγεθύνεται απ’ την (σποραδική) μουρμούρα της εξέδρας!
Υπήρχε, λοιπόν, καλύτερη συνθήκη; Όχι. Και τότε, γιατί (γι’ ακόμη μια φορά σε τέτοιου «είδους» ματς), στο β’, δοθήκαν’ δικαιώματα; Έλα, ντε… Πάλι χαμένα μέτρα, πάλι αδυναμία να κρατηθεί η μπάλα (να το πούμε, άρα, δικαίωση ενός σχεδιασμού που επιμένει στη μη απόκτηση ενός πιο δημιουργικού μέσου- χειριστή;), πάλι να κάνει η Κέρκυρα τον άλλον να πιστέψει πως μπορεί…
Είναι πια ευδιάκιτο: αυτή η «κυνική», βαθμοθηρική λογική που έχει «ποτίσει» τον κερκυραϊκό οργανισμό, αδικεί πρώτα και κύρια, την ίδια την ομάδα. Την «αναγκάζει» να περπατά σε μια οριακή κλωστή (στο ματς της μίας φάσης), ακόμη και σε περιπτώσεις που οι συνθήκες είναι ξεκάθαρα υπέρ της. Που φαίνεται ότι μπορεί, ούσα απλά πιο «ενεργητική» στα «θέλω» της, να διαμορφώσει η ίδια τις συνθήκες. Να μη θέσει εν κινδύνω κεκτημένα, λόγω του «συντηρητικού» της πήχη…
Φάνηκε, ξανά. Δυο δράμια πιο μπροστά βγήκε μετά το 1-0 απ’ τον Θωμά Ναζλίδη και το έκανε! Έπρεπε να φθάσει, διάολε, με τη… θηλιά στο λαιμό; Κι αν δεν «καθόταν» η φάση με τον Νίκιτς; Ποιος θα έφταιγε; Πάλι, ξανά μανά, η ατυχία και οι… λεπτομέρειες (κατά τη συνήθη postgameρητορική);
Όπως και να ‘χει, ο βαθμός, ως βαθμός, μπορεί να μην «καθάρισε» (όπως, π.χ. θα «καθάριζε» ένα τρίποντο και μέσ’ το «Καυτανζόγλειο», της ίδιας λογικής) την υπόθεση παραμονή, αλλά, δεδομένης (πάντα) της φετινής «δυσκοιλιότητας» των από κάτω, χαρακτηρίζεται (πέρα από πανάξιος) «χρυσός». Κράτησε τη Λάρισα από κάτω (στο +2), έχοντας και την ισοβαθμία κι εν αναμονή, έστω, των αγώνων του Λεβαδειακού, της Βέροιας και του Ηρακλή, άνοιξε τη διαφορά απ’ τη διακεκαυμένη ζώνη στο εξάποντο. Με επόμενο ματς, εντός, με Λιβαδειά.
Κερδίζει; Τέλος! Στο κάτω της γραφής, ό,τι και να λέμε εμείς, απ’ τη στιγμή που τούτο, η απλή (και όπως έρθει) παραμονή, τέθηκε ως στόχος της σεζόν (έστω, σε μια Λίγκα γεμάτη «ταλαιπωρημένους»), συγχαρητήρια και μπράβο… Το παραπάνω που μπορεί να πάρει, να δείξει, να βγάλει αυτή η Κέρκυρα με μόλις δυο- τρία πράγματα extra, προφανώς είναι τριτεύον, φέτος, για τους καθ’ ύλην αρμοδίους. Θέμα οπτικής…
Τον αγώνα «σφύριξε» ο Μακεδόνας, Ζαχαριάδης (Ακρίβος, Δημητριάδης). «Κιτρίνισε» τους Ντέλετιτς, Βαρέλα, Κάπο, Μασαλέσα, Γκόλια- Γεωργίου, Κεϊτά, Ζορμπά.
ΑΕΛ (Σ. Τσιώλης): Ξενοδόχοφ, Μονιάκης (67′ Κόντορ), Τικό (46′ Γκολουζάντε), Φάρκας, Γκόλιας, Μασαλέσα, Βαρέλα (74′ Τσάκο), Ντέλετιτς, Καπός, Ναζλίδης, Αβραάμ
ΚΕΡΚΥΡΑ (Μιχ. Γρηγορίου): Κουτζαβασίλης, Ντιμιτρόφσκι, Ντιόγκο, Ιωάννου, Γκομές, Κεϊτά (66′ Νίκιτς), Σιόντης (83′ Γεωργακόπουλος), Κόντος (65′ Ζορμπάς), Επστάιν, Γεωργίου, Τουράμ.