Ο Τουράμ, μετά το ΕΑΚΚ, σακάτεψε τον Αστέρα και στην Τρίπολη, υπογράφοντας ένα τεράστιο διπλό- ανατροπή (2-1) για μια Κέρκυρα που, επιτέλους, «ζήτησε»!
Photos: Σταμάτης Καταπόδης
Αρκαδία. Ηρωϊκή Τριπολιτσά… Ιστορικά, μορφή- τοτέμ, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης. «Ο Γέρος του Μοριά». Αιώνιο σέβας, πανελλήνιο και ντόπια, σωστή, υπερηφάνεια.
Και ποδοσφαιρικά; Sorry, αλλά μιλώντας με φρέσκους όρους, σύγχρονους, εδώ το idolδεν είναι ούτε Αρκάς, ούτε ιδιαιτέρως, για τους ντόπιους, συμπαθής: Ροτζέριο Τουράμ. Ο… killer του Μοριά! Δύο γκολ στο α’ γύρο στο νησί, άλλα δύο σήμερα. Yπογραφή φαρδιά- πλατιά στο τεράστιο 2-1 για την Κέρκυρα, μέσα στο «Θ. Κολοκοτρώνης».
Πρώτα, στο 70’, ισοφάρισε. Μετά, στο 82’, ολοκλήρωσε μια εκπληκτική ανατροπή (ο Αστέρας είχε προηγηθεί στο 38’ με γκολ- φάουλ του Μάσα). Αμφότερα, με ξεπετάγματα- λατρεία σε εξέλιξη «στημένων» (Κόντου κι Επστάιν αντιστοίχως). Η, ούτως ή άλλως, δύναμη της Κέρκυρας.
Κι όμως, ετούτη τη φορά συνέβη: οι Φαίακες γύρισαν παιχνίδι! Γιατί; Γιατί, επιτέλους, προσεγγίστηκε το ματς όπως φωνάζουν τόσο καιρό οι… εμπαθείς! Με λίγη τόλμη. Δίχως τον «φόβο», τον συντηρητισμό άλλων αγώνων – με Πλατανιά, με Ηρακλή, με Λάρισα κ.λπ. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να καταθέτουμε την άποψη: επιτέλους, λίγη διεκδικητικότητα. Μακριά απ’ το «τσούκου- τσούκου», τη «μια φάση», το «πρώτα να μη χάσουμε», το «ζειν επικινδύνως».
Το γεγονός πως η Κέρκυρα το έκανε στο μόνο (εκ των παραπάνω) ματς που βρέθηκε να κυνηγάει στο σκορ, πιθανόν να έχει την αξία του (ενδιαφέρουσα απορία, για παράδειγμα, αν η Κέρκυρα του β’ θα ήταν… η Κέρκυρα του β’ έβγαζε το α’ μέρος στο 0-0). Αλλά, έτσι ή άλλως, δεν μπορεί παρά να είδαν, πια, οι πάντες πως όταν αυτή η ομάδα (έστω, με τις δεδομένες –και πολλάκις καταγεγραμμένες- ελλείψεις της, στο δημιουργικό κομμάτι) αφεθεί να ζητήσει κάτι παραπάνω, έχει τα φόντα να το πάρει.
Ιδίως απέναντι σε αντιπάλους με τις «ιδιαιτερότητες» του σημερινού Αστέρα. Που… έσκαγε από πίεση (όπως, π.χ., έσκαγε και η Λάρισα, αλλά τότε, δεν… και παρά λίγο…).
Ο Γρηγορίου, τούτη τη φορά, «διάβασε» σωστά την «ψυχολογία» του αγώνα. Ξέροντας πως ο Αστέρας είναι «εύθραυστος», τον «πίεσε». Φρόντιζε να του θυμίζει τακτικά πως «ε, κύριος… απειλείσαι…» (διπλάσιες οι τελικές του β’ απ’ το α’). Δεν τον άφησε να πάρει… τζούρες ηρεμίας, όπως, π.χ., την ΑΕΛ στο FCArena. Και δικαιώθηκε…
Και δε στεκόμαστε στο σκορ. Θα μπορούσε, π.χ., να σώσει η δουλειά στο 1-1. Ή, ακόμη, και στο 2-1 εις βάρος, εάν εκεί, δύο λεπτά πριν απ’ το δεύτερο γκολ του «Ρότζι», Μανιάς (δοκάρι) και Μάσα, δεν έχασαν τις… κάλτσες τους (πάντα απαραίτητες, άλλωστε, οι… λεπτομέρειες -αυτό που κάποιοι λένε «τύχη»- για να φτιαχτεί η μοίρα σου «σωστά»).
Ήδη, όμως, η Κέρκυρα την είχε δείξει τη διεκδικητικότητά της (απ’ την είσοδο του Ντουαλά –και όχι, ίσως, του Νίκιτς- αντί του Κεϊτά, μέχρι… τις τρεις τελικές του Γκόμες σε 9’, μεταξύ 52’ κι 61’). Τη διάθεσή της να «ζητήσει». Έστω, με δυο ρίσκα (αν, π.χ., ο Μάσα έκανε στο 54’ το 2-0, πολλά θα ‘ταν αλλιώς). Καμιά μεγάλη νίκη, όμως, δεν γράφτηκε «στα σίγουρα». Ποτέ… Και μετά απ’ το σημερινό, για πείτε… Πού και πού (με την ισορροπία, βεβαίως, που τους πρέπει και πάντα όταν οι συνθήκες σου δίνουν γενναίες πιθανότητες) αξίζουν; Ή όχι;
Τον αγώνα «σφύριξε» ο Σερραίος, Φωτιάδης (Βλάσσης, Ζησιμόπουλος). «Κιτρίνισε» τους Καλτσά, Στανισάβλιεβιτς, Μπέρτο- Κεϊτά, Τουράμ, Ιωάννου.
ΑΣΤΕΡΑΣ (Απ. Χαραλαμπίδης): Ντοναρούμα, Καλτσάς, Μπέρτος, Σελίν, Κυριακόπουλος, Τσουκαλάς, Ιγκλέσιας, Φαρίνια (62′ Δημούτσος), Στανισάβλιεβιτς (77′ Ιωαννίδης), Μάσα, Μανιάς.
ΚΕΡΚΥΡΑ (Μ. Γρηγορίου): Κουτζαβασίλης, Γκομέζ, Ντιμιτρόφσκι, Ιωάννου, Ντιόγκο, Σιόντης, Κεϊτά (46′ Ντουαλά), Γεωργίου, Κόντος (73′ Νίκιτς), Ντιογκό (63′ Επστάιν), Τουράμ.
